Sir Robert Seppings z Fakenham: Od wiejskiego posłańca do inspektora królewskiej marynarki wojennej

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Sir Robert Seppings of Fakenham: From Rural Messenger Boy to Surveyor of the King's Navy

Zawartość książki:

Chłopiec urodzony w małym miasteczku Fakenham w wiejskim Norfolk był mało prawdopodobnym kandydatem do późniejszego objęcia stanowiska Inspektora Marynarki Wojennej, najwyższego stanowiska stoczniowego w Admiralicji. Po raz pierwszy zyskał rozgłos, gdy służył jako asystent mistrza stoczniowego w Plymouth, gdzie wynalazł system, który wyeliminował żmudne podnoszenie statku w suchym doku w celu naprawy dolnych pasów kadłuba.

Po awansie na stanowisko inspektora wprowadził metodę wzmacniania kadłubów drewnianych statków w stopniu nigdy wcześniej nieosiągniętym w świecie stoczniowym. Jego wzmocnienie sekcji dziobowych statków znacznie zmniejszyło liczbę ofiar, gdy statek został trafiony ogniem kanonierskim. Zachęcał również do zastępowania żelazem niektórych głównych drewnianych okuć w konstrukcjach statków.

Seppings zaprojektował również pierwsze okręty napędzane parą w Królewskiej Marynarce Wojennej - pierwszy z nich, zwany Congo, został w dużej mierze zapomniany, ponieważ nigdy nie został oddany do służby w Królewskiej Marynarce Wojennej. Seppings był najzdolniejszym ze wszystkich ludzi, którzy piastowali stanowisko inspektora marynarki wojennej i był prawdopodobnie największym konstruktorem, jaki kiedykolwiek zbudował drewniane statki.

Doczekał czasów, gdy jego metody zostały przyjęte na całym świecie. Staranne i drobiazgowe badania Petera Elphicka odkrywają tego nieprawdopodobnego bohatera zakulisowych wojen napoleońskich.

Praca Seppingsa skróciła czas postoju okrętów w suchym doku o około połowę w okresie, gdy Królewskiej Marynarce Wojennej zawsze brakowało okrętów. To, wraz z innymi ulepszeniami i wynalazkami, miało kluczowe znaczenie dla powstrzymania planów Bonapartego dotyczących inwazji na Wielką Brytanię przez kanał La Manche, a także dla zniszczenia większości jego innych przedsięwzięć morskich.