Singapur: od cudu do samozadowolenia

Opinie czytelników

Książka oferuje wciągającą eksplorację historii, społeczeństwa i kultury Singapuru z perspektywy emigranta. Podczas gdy wielu czytelników chwali jej humor i wnikliwe komentarze na temat postępu kraju i potencjalnego samozadowolenia, niektórzy krytykują ją za literówki i brak głębi.

Wciągające i przyjemne pisanie, pouczający i humorystyczny wgląd w historię i kulturę Singapuru, zapewnia poczucie więzi dla czytelników niezaznajomionych z regionem oraz mocne spojrzenie na podróż i przyszłość kraju.

Zawiera literówki i błędy, niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje jej głębi lub jest rozczarowująca, sporadyczna krytyka prozy, która może umniejszać ogólne wrażenia.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Singapore, Singapura: From Miracle to Complacency

Zawartość książki:

Współczesny Singapur to cud. Pół wieku temu niechętnie stał się niepodległym państwem, po tym jak został wyrzucony z Federacji Malajskiej. Był malutki, biedny, niemal pozbawiony zasobów i znajdował się we wrogim sąsiedztwie. Teraz ten nieprawdopodobny kraj znajduje się na szczycie niemal każdego globalnego wskaźnika krajowego, od wysokiego bogactwa i niskiej przestępczości po doskonałą edukację i godną podziwu stabilność. Ale czy te osiągnięcia zrodziły niebezpieczne poczucie samozadowolenia wśród mieszkańców Singapuru?

Nicholas Walton przemierzył cały kraj w ciągu jednego dnia, aby zrozumieć, co sprawiło, że Singapur tak dobrze funkcjonuje i jakie wyzwania przed nim stoją. Singapur, Singapura przedstawia historię wyspy, od merkantylizmu Rafflesa i brytyjskich rządów kolonialnych, przez lata wojny, aż po niepodległość i budowę obecnego cudu.

Przed Singapurem stoją wyzwania, od samozadowolenia opinii publicznej i ograniczeń autorytarnej demokracji po zmieniające się realia geograficzne i trudności z równoważeniem migracji w tak małym państwie. Drugie półwiecze Singapuru będzie równie wymagające jak to, które minęło od uzyskania niepodległości - jak ostrzega Walton, mówienie o „modelu singapurskim” dla naszego hiper-globalizowanego świata musi zmierzyć się z tymi realiami.