Sing This at My Funeral: Wspomnienie o ojcach i synach

Opinie czytelników

Książka przedstawia serdeczną narrację rodziny Slucki, obejmującą pięć pokoleń. Eksploruje tematy straty, miłości i tożsamości kulturowej w żydowskiej społeczności Melbourne w Australii. Poprzez przejmujące opowiadanie historii, podkreśla więzi między ojcami i synami pośród historycznych tragedii, takich jak wojny i Holokaust.

Pisanie jest pięknie wykonane i wciągające, oferując głęboki emocjonalny rezonans. Eksploruje istotne tematy straty i miłości, osadzone w kontekście historycznym i politycznym. Połączenie między pokoleniami i przedstawienie żydowskiej tożsamości są szczególnie dobrze odbierane. Czytelnicy doceniają wnikliwe refleksje na temat rodzicielstwa i sprawiedliwości społecznej.

Niektórym czytelnikom może być trudno zawrzeć głębię rodzinnej historii w krótkim opisie, a skupienie się na męskim rodowodzie może nie współgrać w równym stopniu ze wszystkimi odbiorcami. Istnieją oznaki, że treść książki może być potencjalnie ciężka emocjonalnie dla niektórych czytelników.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Sing This at My Funeral: A Memoir of Fathers and Sons

Zawartość książki:

W 1978 roku Jakub Sługocki odszedł spokojnie we śnie w wieku siedemdziesięciu siedmiu lat. Ocalały z Holokaustu, którego pierwsza żona i dwóch synów zostało zamordowanych w nazistowskim obozie zagłady w Chełmnie, Jakub prowadził burzliwe życie. Nieco ponad trzydzieści siedem lat później jego syn Karol zmarł na atak serca. Książka Davida Sluckiego Sing This at My Funeral: A Memoir of Fathers and Sons opowiada historię jego ojca i dziadka, a także poważną spuściznę, którą każdy z nich mu przekazał. To opowieść o Holokauście i jego następstwach, o nieobecności i bliznach, które nigdy się nie goją, a także o ojcach i synach oraz o tym, co oznacza wychowywanie młodych mężczyzn.

W Sing This at My Funeral tragedia podąża za rodziną Słuckich na całym świecie: od wczesnego dzieciństwa Jakuba w Warszawie, gdzie był świadkiem śmierci swoich rodziców podczas I wojny światowej, przez utratę rodziny z rąk nazistów w kwietniu 1942 roku, po ponowne małżeństwo i przeprowadzkę do Paryża, gdzie po latach żałoby z radością wita narodziny swojego trzeciego syna, by w końcu osiedlić się w Melbourne w Australii w 1950 roku, próbując uciec jak najdalej od spustoszeń rozdartej wojną Europy. Charles (Szmulik w jidysz) został nazwany zarówno po najstarszym synu Jakuba, jak i jego zabitym dziadku - brzemię, które nosił przez całe życie, które poza tym było naznaczone optymizmem i przygodą. Duchy tych krewnych były stałym elementem domu Sluckich, małego domku, który stał się siłą napędową małej społeczności żydowskich imigrantów z Polski. David Slucki przeplata historie tych ludzi z własną historią, pokazując, jak traumatyczne historie rodzinne pozostawiają ślad na pokolenia.

Wspomnienia Słuckiego łączą w sobie elementy naukowe i literackie, osadzając historię jego dziadka i ojca w szerszym kontekście XX wieku. Oparte na trzydziestoletnich listach Jakuba do jego brata Mendla, materiałach archiwalnych i wywiadach z członkami rodziny, jest to wyjątkowa historia i nowatorskie podejście do pisania zarówno historii, jak i narracji rodzinnej. Ta głęboko osobista refleksja na temat rodziny i żałoby spodoba się studentom, naukowcom i czytelnikom pamiętników.