Silna demokracja: Polityka partycypacyjna dla nowej ery

Opinie czytelników

Książka omawia koncepcję silnej demokracji, kwestionując liberalną teorię demokracji i opowiadając się za bardziej zaangażowanym i zorientowanym na społeczność podejściem do obywatelstwa. Jest znana ze swoich głębokich spostrzeżeń filozoficznych i praktycznych propozycji, jak zwiększyć demokratyczną partycypację. Niektórzy czytelnicy uważają jednak, że przedstawione idee są zbyt idealistyczne lub wąskie.

Książka jest chwalona za wnikliwą krytykę liberalnej demokracji, zachęcającą do aktywnego zaangażowania i obywatelstwa. Jest uważana za arcydzieło, które łączy praktyczne propozycje z teoretycznymi spostrzeżeniami. Wielu czytelników poleca ją do studiowania na poziomie uniwersyteckim i docenia jej znaczenie dla współczesnego społeczeństwa, zwłaszcza w kontekście technologii.

Krytycy twierdzą, że definicja silnej demokracji jest zbyt wąska i idealistyczna, sugerując, że kwalifikuje się do niej tylko wybrana forma demokracji uczestniczącej. Niektórzy uważają, że książka jest zbyt ambitna lub odpowiednia dla „marzycieli” i może nie współgrać ze wszystkimi. Ponadto sugeruje czytanie jej wraz z innymi pracami, aby uzyskać bardziej zrównoważoną perspektywę.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Strong Democracy: Participatory Politics for a New Age

Zawartość książki:

Od czasu pojawienia się dwadzieścia lat temu, Silna demokracja Benjamina R.

Barbera jest jednym z głównych standardów, w stosunku do których mierzy się myślenie i pisanie nauk politycznych. Zdefiniowana jako udział wszystkich ludzi w co najmniej niektórych aspektach samorządności przynajmniej przez pewien czas, Silna demokracja oferuje liberalnemu społeczeństwu nowy sposób myślenia i praktykowania demokracji.

W przeciwieństwie do powszechnie panującego poglądu, że nadmiar demokracji może podważyć liberalne instytucje, Barber argumentuje, że nadmiar liberalizmu podkopał nasze demokratyczne instytucje i doprowadził do zestawu kryzysów, z którymi wciąż się zmagamy: cynizmu w głosowaniu, alienacji, prywatyzacji i rosnącego paraliżu instytucji publicznych. W nowej przedmowie Barber przygląda się ostatnim dwudziestu latom i ponownie przedstawia swoją argumentację, która wydaje się, niestety, bardziej nagląca niż kiedykolwiek.