Silmarillion

Opinie czytelników

Recenzje „Silmarillionu” podkreślają mieszankę podziwu i frustracji wśród czytelników. Wielu chwali skomplikowany świat Tolkiena i piękną prozę, szczególnie ciesząc się głęboką wiedzą i epickim rozmachem opowieści. Jednak niektórzy czytelnicy uważają, że język jest gęsty, styl narracji trudny, a brak angażujących, relatywnych postaci (takich jak hobbici) jest wadą, sugerując, że bardziej przypomina kronikę historyczną niż tradycyjną powieść.

⬤ Wyjątkowe budowanie świata i głębia wiedzy.
⬤ Piękna proza i kreatywne opowiadanie historii.
⬤ Bogaty wgląd w historię i mitologię Śródziemia.
⬤ Wymaga głębokiego zaangażowania i nagradza oddanych czytelników.
⬤ Istotny kontekst dla fanów „Hobbita” i „Władcy Pierścieni”.
⬤ Mocne ilustracje w różnych wydaniach.

⬤ Gęsty i wymagający język, który może zniechęcić przypadkowych czytelników.
⬤ Nie jest to tradycyjna narracja; bardziej przypomina relację historyczną.
⬤ Brak wiarygodnych postaci, takich jak hobbici, przez większą część historii.
⬤ Niektóre fragmenty mogą wydawać się długie lub zbyt złożone.
⬤ Może wymagać dodatkowych materiałów (map, słowniczków) dla lepszego zrozumienia.

(na podstawie 3617 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Silmarillion

Zawartość książki:

Opowieści zawarte w Silmarillionie były podstawową inspiracją i źródłem wyobraźni J.R.R. Tolkiena; pracował nad tą książką przez całe życie, ale nigdy nie doprowadził jej do ostatecznej formy. Długo poprzedzająca Władcę Pierścieni, jest opowieścią o Pierwszej Erze świata Tolkiena, starożytnym dramacie, do którego bohaterowie Władcy Pierścieni spoglądają wstecz i w którym niektórzy z nich, tacy jak Elrond i Galadriela, brali udział.

Tytuł Silmarillion jest skrócony od Quenta Silmarillion, „Historia Silmarilów”, trzech wielkich klejnotów stworzonych przez Feanora, najzdolniejszego z elfów, w których uwięził światło Dwóch Drzew, które oświetliły Valinor, krainę bogów. Kiedy Morgoth, pierwszy Mroczny Władca, zniszczył Drzewa, światło to żyło tylko w Silmarilach; Morgoth przejął je i umieścił w swojej koronie, strzeżonej w nieprzeniknionej fortecy Angband na północy Śródziemia. Silmarillion to historia buntu Feanora i jego ludu przeciwko bogom, ich wygnania w Śródziemiu i ich wojny, beznadziejnej pomimo całego heroizmu Elfów i Ludzi, przeciwko wielkiemu Wrogowi.

Książka zawiera kilka innych, krótszych dzieł oprócz właściwego Silmarillionu. Poprzedzają go „Ainulindale”, mit o stworzeniu, oraz „Valaquenta”, w którym przedstawiona jest natura i moce każdego z bogów. Po „Silmarillionie” znajduje się „Akallabeth”, opowieść o upadku wielkiego wyspiarskiego królestwa Numenoru pod koniec Drugiej Ery; dopełnieniem tomu jest „O Pierścieniach Władzy i Trzeciej Erze”, w którym wydarzenia z Władcy Pierścieni są traktowane w sposób opisany w „Silmarillionie”.

To nowe wydanie Silmarillionu zawiera poprawiony i poprawiony tekst „drugiego wydania” oraz, tytułem wstępu, list napisany przez J.R.R. Tolkiena w 1951 roku, który zawiera błyskotliwą ekspozycję jego koncepcji wcześniejszych Wieków. Zawiera również prawie pięćdziesiąt pełnokolorowych ilustracji artysty Teda Nasmitha, z których wiele pojawia się po raz pierwszy.