Silent Marionette: Historia pociesznej damy

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Silent Marionette: A Story of a Comfort Lady

Zawartość książki:

Opis

Jest to historia Pil-nyo, koreańskiej dziewczyny zmuszonej do służenia japońskiej armii jako kobieta do towarzystwa podczas II wojny światowej.

W odległej wiosce w Korei, która znajduje się pod japońską okupacją, grupa japońskich żołnierzy atakuje mieszkańców wioski. Brutalnie gwałcą i zabijają matkę i starszą siostrę Pil-nyo, rozstrzeliwują jej ojca i palą żywcem jej dwie młodsze siostry. Czternastoletnia Pil-nyo zostaje zmuszona do wykonania fellatio oficerowi. Traci zdolność mówienia z powodu traumy tego, co widziała i czego doświadczyła.

Udaje jej się uciec do lasu, gdzie ukrywa się przez kilka dni, ale zdezorientowana, opuszczona i wciąż w szoku, pozwala japońskim żołnierzom znaleźć ją i zabrać ze sobą. Młoda Pil-nyo zostaje wysłana pociągiem do Mandżurii, gdzie stacjonuje jako pocieszycielka.

Japończycy założyli wiele stacji pocieszenia, aby służyć swoim żołnierzom w podbitych krajach Pacyfiku. Oficjalnymi powodami podawanymi przez przywódców była ochrona żołnierzy przed chorobami wenerycznymi i zapobieganie popełnianiu przez nich gwałtów. Japończycy porwali około 200 000 dziewcząt w krajach Pacyfiku i zmusili je do służby w stacjach pocieszenia i domach publicznych.

Żołnierze ustawiali się w stacjach od wczesnego ranka do późnej nocy, aby na zmianę zajmować się dziewczętami. Oficerowie mogli zostać z nimi na noc. Pocieszycielki były brutalnie torturowane i bite przez żołnierzy. Żywność i lekarstwa były niewystarczające, by utrzymać dziewczęta. Musiały myć prezerwatywy po każdym spotkaniu z żołnierzem i używać ich wiele razy, zanim je wyrzuciły. Czasami dziewczęta musiały obsługiwać 60-70 mężczyzn dziennie.

Pil-nyo rozpoczyna pracę zaraz po przejściu operacji sterylizacji. Cykle goryczy i złości ostatecznie ustępują miejsca całkowitej apatii w odpowiedzi na to, przez co przechodzi. Jej przyjaciółce Kumikko udaje się opuścić burdel i przenosi się do pokoju oficera medycznego. Daje Pil-nyo papier i ołówki i zachęca ją do rysowania.

Od tego momentu jej życie zaczyna się zmieniać. Pil-nyo odkrywa swój talent artystyczny i znajduje wentyl bezpieczeństwa dla swojej duszy. W burdelu jej strażnicy nie postrzegają jej już jako kolejnej marionetki, kolejnej zabawki seksualnej; teraz jest artystką. Przychodzą do jej celi, by ją szkicować, podobnie jak japońscy żołnierze i oficerowie. Niema koreańska artystka staje się w pewnym sensie celebrytką.

Po tym, jak Kumikko postanawia zakończyć swoje życie, do burdelu przybywa filipińska dziewczyna. Nina jest interesującą, wyrafinowaną i kontrowersyjną młodą kobietą. Jest jednym z najważniejszych punktów tej historii. Nina jest bezpośrednim przeciwieństwem Pil-nyo, ale więź, która tworzy się między nimi dzięki sztuce i milczeniu Pil-nyo, jest silniejsza niż cokolwiek, co mogłyby osiągnąć słowa. Pil-nyo staje się jedynym zaufanym sojusznikiem Niny i jedynym świadkiem jej tragedii.

Historia bezlitośnie traktuje o gwałcie, upokorzeniu, pożądaniu, dezorientacji, głodzie, bólu, torturach i znęcaniu się. Milczenie Pil-nyo w tej książce jest najgłośniejszym ze wszystkich dźwięków; krzyczy i woła o indywidualne uznanie. Pil-nyo podróżuje od rozpaczy do pewności siebie i świadomości swojej wartości poprzez swoją sztukę, buddyzm i wspomnienia. Straszna atmosfera, głód i krzyki w burdelu są częścią codziennej rutyny; a jedynym sposobem na zachowanie zdrowia psychicznego przez Pil-nyo jest rysowanie i pogrążanie się w swojej niemocie.

Japoński rząd nigdy nie przeprosił ani nie zaoferował odszkodowania ocalałym kobietom lub ich rodzinom. Ta książka jest tylko jednym z wielu apeli do japońskiego rządu, aby to zrobił.