Siedzące kaczki na Guadalcanal: Klęska amerykańskiej marynarki wojennej w bitwie o wyspę Savo podczas II wojny światowej

Opinie czytelników

Recenzje „Sitting Ducks at Guadalcanal” podkreślają podzielony odbiór: jeden recenzent uznał ją za rozczarowującą z powodu błędów rzeczowych, powtarzających się tekstów i słabej edycji, podczas gdy inni postrzegają ją jako szczegółowy raport śledczy, ale brakuje mu płynności narracji i przystępności dla nowicjuszy w temacie.

Książka zawiera szczegółową analizę wydarzeń i twierdzeń związanych z bitwą o wyspę Savo. Analizuje poszczególnych dowódców i ich role, a także skutecznie obala niektóre mity na temat bitwy. Jest postrzegana jako cenne źródło informacji dla osób posiadających już wiedzę na ten temat.

Książka zawiera liczne błędy rzeczowe, jest zbyt rozwlekła i powtarzalna, a także cierpi z powodu słabej redakcji. Czytelnicy uważają, że nie jest ona wciągająca ani przystępna, szczególnie dla osób niezaznajomionych z wydarzeniami, i sugerują, że przydałaby się jej struktura chronologiczna i indeks.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Sitting Ducks at Guadalcanal: The U.S. Navy's Disaster at the Battle of Savo Island in World War II

Zawartość książki:

7 sierpnia 1942 r. amerykańscy marines zeszli na ląd na Wyspach Salomona, bronionych przez okręty wojenne Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych. Desant amfibijny był pierwszą dużą amerykańską kampanią lądową podczas wojny na Pacyfiku, mającą na celu uniemożliwienie Japończykom utworzenia baz morskich i lotniczych w łańcuchu wysp oraz ustanowienie baz alianckich dla przyszłych operacji. Najbardziej znana - i najbardziej wyczerpująca - inwazja oznaczała początek wielomiesięcznej kampanii Guadalcanal. Zaskoczeni Japończycy szybko przegrupowali się do kontrataku morskiego w nocy z 8 na 9 sierpnia. Rezultatem była jedna z największych porażek amerykańskiej marynarki wojennej po Pearl Harbor.

W tej drobiazgowej, opisanej minuta po minucie historii pierwszej bitwy o wyspę Savo, Lawrence De Graw przedstawia rolę marynarki wojennej w początkowym desancie na Guadalcanal, a następnie przygotowuje grunt pod starcie morskie, które miało nastąpić następnej nocy. Ósmego dnia, amerykański dowódca, obawiając się japońskich ataków i dbając o poziom paliwa, wycofał swoje lotniskowce i pozwolił swoim krążownikom i niszczycielom - wyczerpanym dwoma dniami wysokiej gotowości i walki - działać tylko z połową swoich załóg na służbie. Marynarka nie wiedziała, że Japończycy trenowali walkę w nocy. Amerykańskie okręty siedziały jak na kaczkach, gdy japońska flota przepłynęła przez "Szczelinę" między wyspą Savo a Guadalcanal i wpłynęła do tak zwanego "Ironbottom Sound". W nieco ponad trzydzieści minut Japończycy posłali na dno trzy amerykańskie (i jeden australijski) ciężkie krążowniki i uszkodzili trzy inne okręty. Amerykańska flota wycofała się z tego obszaru na najbliższą przyszłość i ograniczyła dostawy ludzi i materiałów w ciągu dnia, co pomogło zmienić bitwę o Guadalcanal w długą, ciężką harówkę.

Sitting Ducks at Guadalcanal to historia marynarki wojennej, zawierająca barwną narrację, która obejmuje szeroki obraz, a także historie poszczególnych statków i marynarzy, a także dokładną analizę bitwy i tego, co poszło nie tak dla Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych na wyspie Guadalcanal.