Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Siedem śmiertelnych cnót” oferuje humorystyczną i wnikliwą eksplorację szesnastu cnót, łącząc tradycyjne i codzienne koncepcje. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali ją za prowokującą do myślenia i zabawną, inni skrytykowali ją za nierówność, pretensjonalność i brak humoru. Wielu z nich doceniło nowoczesny kontekst esejów i wciągający styl pisania, nawet jeśli byli rozczarowani aspektem komediowym.
Zalety:⬤ Wnikliwa i humorystyczna eksploracja cnót.
⬤ Dobrze napisane eseje różnych autorów.
⬤ Angażuje się we współczesne kwestie w przystępny sposób.
⬤ Rozdziały są krótkie, co pozwala na okazjonalne czytanie.
⬤ Oferuje świeże spojrzenie na cnotę i moralność.
⬤ Niektóre eseje są bardzo zabawne i prowokujące do myślenia.
Wady:⬤ Humor nie jest spójny
⬤ wielu uznało, że nie jest tak zabawny, jak się spodziewano.
⬤ Niektóre eseje są uważane za pretensjonalne lub zbyt złożone.
⬤ Mieszana jakość wśród autorów
⬤ niektóre eseje zostały uznane za „puchate”.
⬤ Krytycy zauważyli, że książka może nie zaspokoić potrzeb czytelników poszukujących lżejszych, bardziej komediowych treści.
(na podstawie 72 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Seven Deadly Virtues: 18 Conservative Writers on Why the Virtuous Life Is Funny as Hell
Zawartość książki:
Zespół osiemnastu konserwatywnych pisarzy oferuje przezabawny, wnikliwy, pozbawiony świętoszkowatości remiks Księgi cnót Williama Bennetta - bez kontroli rodzicielskiej. The Seven Deadly Virtues siada obok czytelników w barze, stawia im drinka, a godzinę lub trzy później wprowadza ich do namiotu odrodzenia, nawet nie zdając sobie z tego sprawy.
Autorami książki są Sonny Bunch, Christopher Buckley, David "Iowahawk" Burge, Christopher Caldwell, Andrew Ferguson, Jonah Goldberg, Michael Graham, Mollie Hemingway, Rita Koganzon, Matt Labash, James Lileks, Rob Long, Larry Miller, P. J. O'Rourke, Joe Queenan, Christine Rosen i Andrew Stiles. Jonathan V. Last, starszy pisarz w Weekly Standard, redaktor kolekcji, jest również współautorem. Wszystkie osiemnaście esejów w tej książce pojawia się po raz pierwszy w dowolnym miejscu.
W eseju otwierającym książkę P. J. O'Rourke zauważa: "Cnota bynajmniej nie zniknęła. Jest tak samo widoczna publicznie jak zawsze. Ale została przywiązana za pięty. Cnota jest do góry nogami. Cnota jest niewygodna. Cnota wygląda śmiesznie. Wszystkie drobne i klucze do domu wypadają z kieszeni spodni Virtue".
Oto cnoty, których wszyscy (w tym autorzy książki) uczyli się w szkółce niedzielnej, ale o których do tej pory zupełnie zapomnieli. W tej strefie wolnej od świętoszkowatości:
- Joe Queenan zauważa: "W istocie, oszczędność jest cnotą, która przypomina bycie bardzo dobrym w Mahjong. Słyszałeś o ludziach, którzy to potrafią, ale tak naprawdę nigdy żadnego z nich nie spotkałeś".
- P. J. O'Rourke zauważa: "Hart ducha jest osobliwy. Chwalimy najwspanialsze pokolenie za jego posiadanie, ale oni mieli aluminiowy siding, kościół w niedzielę i pracę, która wymagała od nich noszenia krawatów lub nylonów (ale nigdy w tym samym czasie). My też tego nie chcemy".
- Christine Rosen pisze: "Społeczność zakorzeniona w społeczności oznacza cieszenie się towarzystwem tych, z którymi faktycznie dzielisz fizyczną przestrzeń, a nie tych, z którymi regularnie i entuzjastycznie wymieniasz się filmami z kotami".
- Rob Long proponuje swoją wersję współczesnej sprawiedliwości: jeśli śpisz do późna w weekend, jesteś zmuszony czekać trzydzieści minut w kolejce w Costco.
- Jonah Goldberg oferuje: "Był czas, kiedy to pragnienie dobra we wszystkim było uważane za jedyny rodzaj uczciwości: 'Anioły są lepsze od śmiertelników. Zawsze są pewni tego, co jest słuszne, ponieważ z definicji wypełniają wolę Boga". Gabriel wiedział, kiedy można usunąć metkę z materaca, a Sandalphon zawsze dawał napiwek w odpowiedniej wysokości".
- Sonny Bunch analizuje wyrozumiałość, zauważając, że fikcyjna dwuminutowa nienawiść z Roku 1984 George'a Orwella jest obecnie rzeczywistością skierowaną do żywych, oddychających ludzi. Po części dzięki Internetowi, "jego cele są wyznaczane przez spontanicznie tworzony tłum - taki, który ze względu na swoją rojową naturę - jest praktycznie niemożliwy do odwołania".
Zanim czytelnicy ukończą "Siedem śmiertelnych cnót", nie zdadzą sobie nawet sprawy, że właśnie zostali wprowadzeni do zupełnie innego - i lepszego - moralnego wszechświata.
