Siedem ognisk do Nahanni

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Seven Campfires to the Nahanni

Zawartość książki:

Sława rzeki Nahanni jest dziś rozpowszechniona na całym świecie i przyciąga wiele żądnych przygód dusz. Autor po raz pierwszy usłyszał tę nazwę dawno temu, jeszcze w swoich rodzinnych Czechach. Jednak w odróżnieniu od praktycznie wszystkich odwiedzających, którzy są sprowadzani nad brzegi tej rzeki drogimi i hałaśliwymi spławikami, wybrał inne podejście: To, którym ludzie podróżowali w czasach migracji rdzennych ludów, odkrywczych eksploracji i handlu w całej Kanadzie; w czasach, gdy duże kajaki z kory brzozowej napędzane wiosłami podróżników transportowały ładunki futra przez prawie całą szerokość kontynentu; w czasach, gdy tylko zbiorniki wodne i łączące je szlaki portage służyły jako tętnice, żyły i naczynia włosowate podróży przez Kanadę od Atlantyku do Pacyfiku. Po wyemigrowaniu do Kanady w 1968 roku, uzyskaniu doktoratu z fizyki jądrowej na Uniwersytecie Alberty i założeniu rodziny w Edmonton, otworzyło się wreszcie okno na wymarzoną wyprawę autora. Zapragnął dotrzeć do początków rzeki South Nahanni drogą lądową, wykorzystując siłę własnych mięśni do przetransportowania kajaka i ekwipunku na sześciotygodniową podróż przez dziką przyrodę do punktu wodowania w rzece, która kusiła go jako jedyny uczciwy sposób, który w jego sumieniu harmonizował z duchem i nazwą Nahanni.

Długa wędrówka przez góry Podziału Kontynentalnego z Jukonu do Terytoriów Północno-Zachodnich Kanady miała połączyć łańcuch rzek, potoków i jezior. Oznaczało to przenoszenie całego ekwipunku szlakami łowieckimi, przez górskie przełęcze i bagna w dnach dolin. Oznaczało to ustawianie łodzi w górę rzeki, wiosłowanie w nich, gdy tylko było to możliwe, w górę i w dół nurtu - wszystko to zwieńczone "Kalwariami" z przewróconym kajakiem na ramionach. Współpracując ze swoim przyjacielem i kolegą Peterem z Vancouver, jego dziewczyną Mileną i dopingowani przez szukające intymnego kontaktu tłumy uporczywych komarów, z powodzeniem osiągnęli cel latem 1997 roku.

Droga Canol Road w Jukonie, której używali, aby zbliżyć się do wędrówki Nahanni, stała się później dla nich bramą do dalszych przygód w pięknej dziczy, którą zaczęli nazywać Canol Country.