Siedem ksiąg historii przeciwko poganom

Oryginalny tytuł:

The Seven Books of History Against the Pagans

Zawartość książki:

Orosius napisał pierwszą chrześcijańską historię powszechną, "Historiarum adversus paganos libri septem". Uważano, że jest to uzupełnienie "Miasta Bożego", "Civitate Dei", zwłaszcza trzeciej księgi, w której św. Augustyn próbuje udowodnić, że Imperium Rzymskie poniosło tyle samo klęsk przed, jak i po przyjęciu chrześcijaństwa. Powszechnym argumentem wśród pogan było to, że porzucenie kultu ich bóstw doprowadziło do ogólnego rozpadu Cesarstwa Rzymskiego i wszystkich towarzyszących mu zła. Augustyn był zirytowany uporczywością tego argumentu i miał nadzieję, że historia wszystkich znanych ludzi starożytności, z podstawową ideą, że Bóg determinuje losy narodów, położy kres temu pogańskiemu myśleniu.

Augustyn wezwał swojego młodego przyjaciela Orosiusa do wykonania tej pracy. Historia Orozjusza cieszy się dodatkowym zainteresowaniem ze względu na jego związek ze świętym Augustynem. Wielki św. Augustyn, u schyłku swoich lat, poprosił młodego i znacznie mniej utalentowanego Orozjusza o wykonanie najważniejszego zadania.

Z punktu widzenia współczesnego historyka i jego metody naukowej, praca Orosiusa nie jest oceniana zbyt wysoko. Praca ukończona w 418 r. wykazuje oznaki pośpiechu. Oprócz Pisma Świętego i kroniki Euzebiusza poprawionej przez św. Jerome'a, Orosius korzystał z Liwiusza, Eutropiusza, Cezara, Suetoniusza, Florusa i Justyna jako źródeł. Wszystkie nieszczęścia, jakich doświadczały różne ludy, opisywane są często z irytującą monotonią. Mimo to dzieło jest cenne jako historia, zawierając współczesne informacje na temat okresu po 278 r. n.e. Było szeroko stosowane w średniowieczu, a istnienie dziś prawie 200 kopii rękopisów świadczy o jego dawnej popularności.