Siedem butów ligowych

Opinie czytelników

Recenzje książki Richarda Halliburtona pokazują głębokie uznanie dla jego pisarstwa przygodowego i opowiadania historii. Czytelnicy są urzeczeni jego wyjątkowymi i historycznymi relacjami z podróży dookoła świata w latach 30. XX wieku, a wielu z nich wyraża nostalgię za książką jako częścią ich dzieciństwa lub młodości. Narracja jest opisywana jako wciągająca, pełna emocji i bogata historycznie, co czyni ją cenną lekturą zarówno dla młodych, jak i starszych czytelników. Niektórzy recenzenci zauważają jednak, że przestarzała perspektywa książki może nie współgrać ze współczesną wrażliwością.

Wciągający i pełen przygód tekst, bogate relacje historyczne, nostalgiczna wartość, odpowiednia dla młodych czytelników (w wieku 12-14 lat), dobrze zbadane opisy miejsc i przyjemność dla czytelników w każdym wieku.

Przestarzała perspektywa, która może nie pasować do współczesnej wrażliwości, a zmiany geograficzne i polityczne sprawiają, że śledzenie przygód Halliburtona jest dziś niepraktyczne.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Seven League Boots

Zawartość książki:

Niektórzy ludzie prowadzą życie o tak rzadkiej intensywności, że znikają we mgle własnej legendy. Takim człowiekiem był Richard Halliburton - Marzyciel - Podróżnik - Poeta - Bon Vivant i skazany na śmierć.

"Seven League Boots" to jego piąta i ostatnia książka, w której szczegółowo opisuje swoje epickie przygody w różnych odległych miejscach. "Zlecono mi udanie się w dowolne miejsce na świecie i napisanie wszystkiego, co mi się spodoba. Moimi jedynymi rozkazami było poruszać się szybko, odwiedzać dziwne miejsca, spotykać się z kimkolwiek, kto był interesujący - i zacząć od razu" - napisał Halliburton.

Jego późniejsza książka pokazuje, jak z pasją i oddaniem wypełniał te rozkazy. Ulubiony pisarz przygodowy Ameryki jadł obiad z cesarzem Hajle Sellasje w Etiopii, przeprowadził wywiad z niesławnym zabójcą cara Mikołaja II w Rosji, próbował wkraść się do zakazanego miasta Mekki, a na koniec przejechał na słoniu przez Alpy śladami Hannibala. To Halliburton w najlepszym wydaniu, lekkomyślny i romantyczny, a także ostatni rozdział tragicznego życia.

Niezdolny do napisania nudnej strony, Halliburton był jednak więźniem własnej prasy. Jego nienasyceni czytelnicy domagali się coraz bardziej wyzywających relacji. Zbliżając się do czterdziestki, wyczerpany fizycznie i w kłopotach finansowych, Halliburton pomyślał o ponownym rzuceniu kostką, mając nadzieję, że urok, który zawsze ratował go w przeszłości, zmaterializuje się jeszcze raz.

Wkrótce po ukończeniu tej książki nieustraszony podróżnik zignorował ostrzeżenia doświadczonych żeglarzy i wyruszył w rejs statkiem, który zabrał go z dala od spragnionej książek publiczności w ramiona wodnej śmierci. Ta, jego ostatnia książka, jest poplamionym atramentem nagrobkiem niesamowitego życia Halliburtona.