Shoutin' in the Fire: Amerykański list

Opinie czytelników

Książka jest przejmującym debiutanckim pamiętnikiem Danté Stewart, który wyraża złożoność bycia czarnoskórym chrześcijaninem w Ameryce. Porusza tematy tożsamości, wiary, bólu i nadziei pośród realiów rasizmu i osobistych zawirowań. Poprzez pięknie napisaną prozę Stewart dzieli się swoją podróżą i refleksjami, dzięki czemu narracja jest zarówno potężna, jak i zrozumiała dla szerokiego grona odbiorców.

⬤ Wymownie oddaje doświadczenie bycia czarnoskórym chrześcijaninem w przeważnie białych przestrzeniach.
⬤ Pięknie napisana poetycka proza, która rezonuje emocjonalnie z czytelnikami.
⬤ Szczera i wrażliwa opowieść, która porusza głębokie kwestie, takie jak tożsamość, wiara i systemowy rasizm.
⬤ Zawiera spostrzeżenia różnych czarnoskórych autorów i aktywistów, wzbogacając narrację.
⬤ Angażuje czytelników emocjonalnie, skłaniając do autorefleksji nad kwestiami osobistymi i społecznymi.

⬤ Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że styl pisania jest meandryczny lub nieskoncentrowany, co prowadzi do mniej przyjemnego doświadczenia.
⬤ Książka może pozostawić czytelników z większą liczbą pytań niż odpowiedzi, co niektórzy mogą uznać za frustrujące.
⬤ Kilku czytelników uważało, że narracja jest ciężka od emocjonalnych tematów, które mogą być niewygodne do zaangażowania.

(na podstawie 33 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Shoutin' in the Fire: An American Epistle

Zawartość książki:

Poruszająca medytacja o byciu Czarnym i uczeniu się miłości w pozbawionym miłości, anty-czarnym świecie.

W Shoutin' in the Fire, Dant Stewart nadaje zapierający dech w piersiach język swojemu liczeniu się ze spuścizną białej supremacji - zarówno tej, która wisi nad naszym krajem, jak i tej, która jest zinternalizowana na poziomie ziarnistym. Stewart wykorzystuje swoje osobiste doświadczenia jako okno do odzyskania i ponownego wyobrażenia sobie duchowych cnót, takich jak wściekłość, odporność i pamięć - i bada, w jaki sposób te cnoty mogą funkcjonować jako dzieło miłości przeciwko niesprawiedliwemu, niekochającemu światu.

W 2016 roku Stewart był wschodzącym liderem w głównie białym kościele ewangelickim, do którego uczęszczał wraz z rodziną w Augusta w stanie Georgia. Podobnie jak wielu młodych przywódców kościelnych, Stewart był podekscytowany perspektywą zwiększenia swojego głosu i wpływów w społeczności oraz podekscytowany przełamywaniem barier jako pierwszy czarnoskóry kaznodzieja w kościele. Ale kiedy Trump rozpoczął swoją kampanię, zaczęło się odkrywanie. Stewart zaczął podsłuchiwać rozmowy w ławkach - komentarze, od mikroagresji po jawnie lekceważącą retorykę wobec czarnoskórych Amerykanów. Gdy ta przemoc zaczęła się masowo ujawniać, Stewart szybko znalazł się wraz z rodziną sam pośród rozbitych ludzi - ich wspólnota wiary stała się tym samym miejscem, w którym wkrótce znaleźli się najbardziej samotni. To sprawiło, że Stewart wyruszył w podróż - najpierw z białego kościoła do wyzwalającego poszukiwania wiary, patrząc na mądrość świętych przed nami, takich jak James Cone, James Baldwin i Toni Morrison, i słuchając paradoksalnej pokory samego Jezusa.

Ta wnikliwie obserwowana podróż jest intymną medytacją na temat dorastania w czasach terroru. Stewart ujawnia głęboką wiarę, którą można odnaleźć nawet po doświadczeniu przemocy ze strony amerykańskiego kościoła: wiarę, która kocha czerń, mówi prawdę o bólu i traumie oraz dąży do prawdziwszej, realniejszej miłości niż ta, której nas uczono - miłości, która nas wyzwala.