Ocena:
Książka Dorothy Pratt „Shipshewana: An Indiana Community” oferuje wnikliwy i przystępny opis społeczności amiszów i mennonitów w północnej Indianie. Książka jest chwalona za przejrzystość, prosty styl pisania i skuteczny kontekst historyczny, ale niektórzy czytelnicy uważali, że brakuje jej atrakcyjności wizualnej i nie udało się zainspirować silnego związku z doświadczeniem turystycznym Shipshewana.
Zalety:⬤ Przejrzysty i prosty styl pisania odpowiedni dla nie-historyków.
⬤ Unika żargonu, dzięki czemu jest dostępny dla szerszego grona odbiorców.
⬤ Zapewnia zwięzły kontekst historyczny kościołów anabaptystycznych i wyzwań społeczności amiszów.
⬤ Oferuje pouczające dyskusje na temat historii i kultury amiszów i mennonitów.
⬤ Dokumentuje ważne wydarzenia historyczne i reakcje społeczności.
⬤ Brak elementów wizualnych; niewiele zdjęć miasta lub atrakcji.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali ją za rozczarowującą, jeśli szukali przewodnika turystycznego.
⬤ Wydanie wydawało się niektórym czytelnikom przestarzałe.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Shipshewana: An Indiana Amish Community
Podczas gdy większość książek o amiszach koncentruje się na osadach w Pensylwanii lub na religijnej historii sekty, ta książka jest historią kulturową jednej społeczności amiszów z Indiany i jej sukcesu w opieraniu się asymilacji z szerszą kulturą. Kultura amiszów przetrwała stosunkowo niezmieniona przede wszystkim dlatego, że amisze postrzegają otaczający ich świat przez pryzmat swojej wiary w zbiorowe zbawienie oparte na czystości, separacji i wytrwałości.
Czy cokolwiek nowego dodałoby lub umniejszyło długoterminowy cel społeczności? Patrząc przez ten pryzmat, większość innowacji okazała się niewystarczająca. Założona w 1841 roku Shipshewana czerpała korzyści ze względnej izolacji hrabstwa LaGrange. Jak pokazuje Dorothy O.
Pratt, izolacja ta była kluczem do sukcesu społeczności. Amisze byli w stanie rozwinąć stabilną gospodarkę rolną i strukturę społeczną opartą na własnych warunkach. W latach kryzysu, 1917-1945, Amisze wypracowali sposoby ochrony swoich granic, które nie były sprzeczne z ich podstawowymi zasadami religijnymi.
Jako osoby odmawiające służby wojskowej ze względu na sumienie, znosili traumę I wojny światowej, walczyli z ustawą o obowiązku szkolnym z 1921 r., negocjowali labirynt biurokracji New Deal i pracowali w służbie zastępczej podczas II wojny światowej. Historia, którą Pratt opowiada o latach powojennych, to historia ciągłych trudności z przepisami federalnymi i stanowymi oraz wyzwań związanych ze statusem Amiszów jako osób odmawiających służby wojskowej ze względu na sumienie. Konieczność zaprezentowania zjednoczonego frontu wobec takich ingerencji doprowadziła do utworzenia Komitetu Sterującego Amiszów.
Pratt zauważa jednak, że efekt działania komitetu był ograniczony. Kryzys i nadużycia ze strony świata zewnętrznego tylko potwierdziły pragnienie Amiszów, by pozostać odrębnym ludem, i nadały tej wciągającej opowieści o oporze wobec współczesnego świata szczególny wydźwięk.