Shinto: Starożytna religia Japonii

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 19 głosach.

Oryginalny tytuł:

Shinto: The Ancient Religion of Japan

Zawartość książki:

Pochodzenie. -Japończycy są w większości rasą kontynentalną.

Ich język i cechy fizyczne wskazują jednoznacznie, że pochodzą z północnej Azji, a względy geograficzne wskazują, że Korea musiała być ich punktem wyjścia. Rzeczywiście, sporadyczna emigracja z Korei do Japonii trwała do czasów historycznych. Kiedy mówimy o Azji Północnej, wykluczamy Chiny.

Pokrewieństwo rasowe Japończyków z Chińczykami, o którym tak często słyszymy, jest naprawdę niewielkie.

Nie jest ono bliższe niż to, które łączy najdalej spokrewnionych członków indoeuropejskiej rodziny narodów. Sami Japończycy nie mają tradycji o swoim pochodzeniu, a obecnie niemożliwe jest stwierdzenie, jaką formę religii wyznawali najwcześniejsi imigranci.

Nie można wyciągać żadnych wniosków z faktu, że kult Słońca jest wspólny dla nich z wieloma rasami północnoazjatyckimi. Słońce jest lub było czczone niemal wszędzie. Istnieją wyraźne dowody na koreański element w Shinto, ale z powodu niewielkiej wiedzy na temat starej rodzimej religii tego kraju, całkowite porównanie jest niemożliwe.

Niektórzy dostrzegają podobieństwo między Shinto a starą religią państwową Chin i prawdą jest, że obie składają się głównie z kultu natury. Jednak te dwa kulty znacznie się różnią. Japończycy nie uznają Tien (Nieba), głównego bóstwa natury Chińczyków, ani nie mają nic, co odpowiadałoby ich Shangti - bardziej osobistemu władcy wszechświata.

Słońce jest męskie w Chinach, żeńskie w Japonii. Bogini Słońca ma pierwszeństwo przed bogiem Ziemi w Japonii, podczas gdy w Chinach Niebo i Ziemia znajdują się ponad Słońcem i Księżycem.

Niektóre chińskie cechy można znaleźć w starych dokumentach Shinto, ale są one późniejszego pochodzenia i można je łatwo odróżnić od rodzimego elementu. Istnieje kilka podobieństw między Shinto a religią Ainus z Yezo, dzikiej rasy, która kiedyś zajmowała główną wyspę Japonii. Rozsądne jest jednak przypuszczenie, że w tym przypadku mniej cywilizowany naród zapożyczył od swojego bardziej cywilizowanego sąsiada i zdobywcy, a nie odwrotnie.

Znaczące jest, że słowa Ainu oznaczające Boga, modlitwę i ofiarę pochodzą od Japończyków.

Jeśli element malajski lub polinezyjski, który niektórzy rozpoznali w rasie japońskiej, istnieje, to nie pozostawił on śladu w religii. Takie zbieżności, jakie można zauważyć między Shinto a oceanicznymi religiami, mitami i praktykami, można przypisać raczej podobnemu działaniu wspólnych przyczyn niż wzajemnej komunikacji. Stare Shinto niewiele zawdzięcza jakiemukolwiek zewnętrznemu źródłu.

Ogólnie rzecz biorąc, jest to niezależny rozwój japońskiej myśli.