Opinie czytelników
Podsumowanie:Shannon in the Spotlight to zachwycająca powieść dla gimnazjalistów, która skupia się na 12-letniej Shannon, zmagającej się z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi (OCD) podczas udziału w przedstawieniu teatralnym Dźwięki muzyki. Książka oferuje wiarygodne scenariusze dla czytelników w wieku gimnazjalnym, ukazując wyzwania związane z przyjaźnią, dynamiką rodziny i kwestiami zdrowia psychicznego ze współczuciem i głębią.
Zalety:Książka jest dobrze napisana, z wiarygodnymi postaciami, wciągającą fabułą i silnym przedstawieniem kwestii zdrowia psychicznego, w szczególności OCD. Czytelnicy doceniają realistyczne przedstawienie przyjaźni z dzieciństwa, humor i wzmacniającą podróż bohatera, który staje się pewny siebie dzięki uczestnictwu w teatrze. Dialogi są chwalone za to, że są wciągające, a równowaga między lekkimi i poważnymi momentami dobrze rezonuje zarówno z dziećmi, jak i dorosłymi.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważają, że portret OCD, choć przemyślany, mógł zostać bardziej zgłębiony. Niektórzy uznali drobne szczegóły dotyczące produkcji teatralnej za nieco przewidywalne. Krytyka ta nie jest jednak powszechna i nie umniejsza znacząco ogólnego pozytywnego odbioru książki.
(na podstawie 19 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Shannon in the Spotlight
Zawartość książki:
Po tym, jak Shannon przypadkowo dostaje główną rolę w letnim musicalu, zdaje sobie sprawę, że ma większe zmartwienia niż trema w tej współczesnej powieści dla gimnazjalistów o napiętych przyjaźniach, pozytywnej sile teatru i realiach bycia nastolatką z OCD.
Shannon Carter nigdy nie uważała się za osobę lubiącą teatr. Nie tak jak jej dwie przyjaciółki, Elise, aktorka i Fatima, specjalistka od technologii. Shannon zawsze była zadowolona z przebywania za kulisami, pomagając gdzie tylko mogła. Ale kiedy reżyser letniego musicalu słyszy, jak Shannon śpiewa, zachęca ją, by wyszła ze skrzydeł i stanęła w świetle reflektorów.
Początkowo Shannon się waha. Jako dwunastolatka z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi jest uzależniona od rutyny. Kiedy jednak stawia czoła przesłuchaniu, odkrywa, że centralna scena jest jedynym miejscem, w którym nie odczuwa niepokoju. Dostaje główną rolę i wszyscy w jej życiu są zachwyceni... z wyjątkiem Elise.
Co gorsza, ekscentryczna i opiniotwórcza babcia Shannon wprowadza się do niej i jej mamy po pożarze domu. Gdy zbliża się noc premiery, Shannon czuje presję, by ocalić przyjaźń z Elise, sprawić, by mama i babcia Ruby zachowywały się jak dorosłe osoby i postępować zgodnie ze starym teatralnym porzekadłem „Przedstawienie musi trwać”.
