Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
The Covert Sphere
W grudniu 2010 roku ambasada USA w Kabulu przyznała, że zapewniła znaczne finansowanie dla trzynastu odcinków Eagle Four - nowego afgańskiego melodramatu telewizyjnego opartego luźno na przebojowym amerykańskim serialu 24. Według rzecznika ambasady, Eagle Four był częścią strategii mającej na celu przekształcenie publicznej podejrzliwości wobec sił bezpieczeństwa w coś w rodzaju szacunku. Dlaczego rząd w czasie wojny miałby wydawać cenne zasoby na melodramat o tajnych operacjach? Odpowiedź, według Timothy'ego Melleya, nie polega po prostu na tym, że fikcja ma rzeczywiste skutki polityczne, ale na tym, że od czasów zimnej wojny fikcja stała się integralną częścią wzrostu bezpieczeństwa narodowego jako koncepcji i transformacji demokracji.
W The Covert Sphere Melley łączy tę zmianę kulturową z narodzinami państwa bezpieczeństwa narodowego w 1947 roku. W miarę jak Stany Zjednoczone rozwijały rozległą infrastrukturę tajnych organizacji, chroniły politykę przed sferą publiczną i dały początek nowemu kulturowemu wyobrażeniu, "sferze tajnej". Jedną z zaskakujących konsekwencji tajemnicy państwowej jest to, że obywatele muszą w znacznym stopniu polegać na fikcji, aby "poznać" lub wyobrazić sobie politykę zagraniczną swojego kraju. Potężne połączenie instytucjonalnej tajemnicy i publicznej fascynacji tajną pracą państwa odegrało kluczową rolę w rozwijaniu kultury podejrzliwości i niepewności, która od tamtej pory nęka amerykańskie społeczeństwo - i, jak twierdzi Melley, która ostatecznie znajdzie swój najpełniejszy wyraz w postmodernizmie.
The Covert Sphere śledzi te konsekwencje od wojny koreańskiej po wojnę z terroryzmem, badając, w jaki sposób reżim operacji psychologicznych i tajnych działań sprawił, że połączenie rzeczywistości i fikcji stało się centralną cechą zarówno polityki zagranicznej USA, jak i amerykańskiej kultury. Melley przeplata historię zimnej wojny z teorią polityczną i oryginalnymi odczytaniami filmów, dramatów telewizyjnych i popularnych rozrywek - od "Mandżurskiego kandydata" po "24" - a także wpływowych dzieł Margaret Atwood, Roberta Coovera, Dona DeLillo, Joan Didion, E.L. Doctorowa, Michaela Herra, Denisa Johnsona, Normana Mailera, Tima O'Briena i wielu innych.
