Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 8 głosach.
Sexagon: Muslims, France, and the Sexualization of National Culture
We współczesnej Francji, szczególnie w paryskich dzielnicach bangladeszu, postać młodego, męskiego, hipermęskiego muzułmanina jest bardzo popularna. W rzeczywistości jest tak duża, że często całkowicie zastępuje rozumienie płci i seksualności przez liberalne świeckie społeczeństwo. Zajmując się powiązaniem rasy, płci, narodu i seksualności, Sexagon bada szeroko zakrojoną polityzację tożsamości francusko-arabskiej w kontekście kultury francuskiej i jej założeń dotyczących odpowiednich sposobów ekspresji seksualnej i płciowej, zarówno homoseksualnej, jak i heteroseksualnej.
Badając reprezentacje młodych muzułmańskich mężczyzn i kobiet w literaturze, filmie, popularnym dziennikarstwie, telewizji i erotyce, a także w psychoanalizie, etnografii oraz retoryce aktywistów gejowskich i lesbijskich, Mehammed Amadeus Mack ujawnia niezliczone sposoby, w jakie społeczności pochodzenia imigranckiego są nieustannie i konsekwentnie ofiarowane jako już i zawsze poza granicą francuskiego obywatelstwa, niezależnie od tego, gdzie urodziły się osoby należące do tych społeczności. Jednocześnie, poprzez zręczną lekturę - między innymi - fotografii mody i internetowych portali randkowych, Mack pokazuje, jak francusko-arabska kultura młodzieżowa jest utowarowiona i fetyszyzowana do punktu fantazji seksualnej.
Oficjalna kultura francuska, jak sugeruje Mack, osądziła integrację muzułmańskich imigrantów z Afryki Północnej i Zachodniej - a także ich francuskich potomków - zgodnie z ich domniemanymi postawami wobec płci i seksualności. Dokładniej rzecz ujmując, Mack twierdzi, że frustracja konsekwentnie wyrażana przez francuski establishment w obliczu rzekomej muzułmańskiej odmowy asymilacji jest nie tylko symptomatyczna dla obaw związanych ze zmianami w "znajomej" Francji, ale także wskazuje na nieuświadomione zaabsorbowanie tym, co Mack identyfikuje jako "kultury męskości" francusko-arabskiej, czyniąc muzułmańską młodzież zarówno obiektami seksualnymi, jak i niesfornymi podmiotami.
Postrzegana niestabilność tej męskości banlieue służy do ożywienia francuskich charakterystyk "trudnego" czarnego, arabskiego i muzułmańskiego chłopca - i dziewczyny - w różnych sensacyjnych wiadomościach i mediach rozrywkowych, które są w dużej mierze podsycane przez tajny charakter samych banlieues i pozaeuropejskie przejawy męskości. Jak pokazuje Mack, odzwierciedlając tajne i podziemne cechy "nielegalnej" imigracji, francusko-arabska młodzież coraz częściej decyduje się wycofać spod oficjalnej kontroli Republiki Francuskiej i udaremnić jej pragnienia uniwersalizmu i przejrzystości. Ze względu na swoją nieprzenikalność, te zamknięte domeny męskości banlieue są uważane za jeszcze bardziej zagrażające inwigilacji głównego nurtu francuskiego społeczeństwa i aparatu państwowego.