Niniejszy tom osadza biblijny poemat epicki Friedricha Gottlieba Klopstocka Der Messias (1748-1773) w kontekście współczesnej dyskusji na temat poezji epickiej.
W połowie XVIII wieku „epos” był postrzegany jako najważniejszy ze wszystkich gatunków literackich. Pokazuje, że idea „aemulatio”, czyli rywalizacji zarówno z klasycznymi, jak i nowoczesnymi modelami, która wyraźnie dąży do przewyższenia tych paragonów poezji, jest konstytutywna dla Mesjasza Klopstocka.
Jako porównanie posłużą biblijne poematy epickie napisane przez epigonów Klopstocka: Johanna Jacoba Bodmera erudycyjna Patriarchade Der Noah (1752), Christopha Martina Wielanda bajeczny biblijny poemat epicki Der gepryfte Abraham (1753) i Salomona Gessnera idylliczny poemat prozą Der Tod Abels (1758).