Ocena:
Ogólnie rzecz biorąc, recenzje tłumaczenia Septuaginty Brentona podkreślają jego jakość jako dwujęzycznego tekstu, który dobrze służy tym, którzy studiują biblijną grekę. Czytelnicy doceniają jego solidną oprawę i piękną prezentację, choć konsekwentnie krytykują niewielki rozmiar angielskiego tekstu i trudny układ z rzymskimi cyframi dla rozdziałów. Podczas gdy wielu uważa tłumaczenie za dokładne i tradycyjne, niektórzy życzą sobie większej przejrzystości i łatwości obsługi w formatowaniu.
Zalety:⬤ Piękna oprawa i dobry skład.
⬤ Wysokiej jakości oprawa i solidna konstrukcja.
⬤ Dobra do nauki biblijnej greki, zapewniająca format side-by-side z angielskim tłumaczeniem.
⬤ Tłumaczenie jest postrzegane jako dokładne i tradycyjne, szanowane za wierność oryginalnym tekstom.
⬤ Uwzględnienie apokryfów zapewnia dodatkowy kontekst historyczny.
⬤ Rozmiar czcionki w języku angielskim jest zbyt mały, co utrudnia dłuższe czytanie.
⬤ Numery rozdziałów zapisane cyframi rzymskimi mogą być mylące.
⬤ Niektóre strony mogą mieć różną jakość papieru.
⬤ Brak wyraźnego rozgraniczenia rozdziałów; przejścia między rozdziałami są trudne do naśladowania.
⬤ Brak interlinearnego formatu dla grecko-angielskich porównań, co może komplikować naukę osobom uczącym się.
(na podstawie 474 opinii czytelników)
The Septuagint with Apocrypha in English: The Sir Lancelot C. L. Brenton 1851 Translation
Septuaginta (lub "LXX") to grecka wersja Starego Testamentu. Jest to tłumaczenie hebrajskiego Starego Testamentu i niektórych ksiąg apokryficznych, które zostało napisane pod koniec III wieku pne na rozkaz Ptolemeusza II Filadelfa, króla ptolemejskiego Egiptu (283 pne do 246 pne).
Aleksander Wielki rozprzestrzenił greckie wpływy i język w całym "znanym świecie", a Żydzi z tego obszaru tracili swoje żydowskie korzenie i język. To greckie tłumaczenie zostało stworzone do użytku przez aleksandryjskich Żydów, którzy biegle posługiwali się greką koine, ale nie znali już hebrajskiego. Septuaginta jest cytowana w Nowym Testamencie przez Ojców Apostolskich.
Nie można zaprzeczyć wpływowi Septuaginty na chrześcijaństwo i powinna ona być studiowana przez badaczy Biblii i religii. To tłumaczenie Septuaginty zostało napisane przez Sir Lancelota C.
L. Brentona i opublikowane w 1851 roku.
Zostało ono oparte na Codex Vaticanus, jednym z najstarszych zachowanych manuskryptów greckiej Biblii. Ta wersja Septuaginty jest używana przez uczonych i studentów Pisma Świętego, religii, a także historii Starego i Nowego Testamentu.