Septuaginta z apokryfami-PR-grecki/angielski

Opinie czytelników

Tłumaczenie Starego Testamentu na Septuagintę (LXX), w szczególności Sir Lancelota Brentona, jest chwalone za jakość oprawy, znaczenie historyczne i przydatność dla studentów biblijnej greki. Jednak spotyka się z krytyką, głównie ze względu na mały rozmiar angielskiego druku, sporadyczne problemy z formatowaniem i oddzielenie apokryfów od głównego tekstu, co niektórzy uważają za frustrujące.

⬤ Piękna oprawa, solidna konstrukcja i ostry druk.
⬤ Cenne dla osób uczących się biblijnej greki, ponieważ zawiera obok siebie format grecki i angielski.
⬤ Tłumaczenie Brenton jest uważane za wierne i tradycyjne.
⬤ Znaczenie historyczne, ponieważ reprezentuje wersję powszechnie używaną we wczesnym Kościele chrześcijańskim.
⬤ Zawiera teksty apokryficzne i deuterokanoniczne, zapewniając dodatkowy kontekst.

⬤ Angielskie tłumaczenie jest wydrukowane bardzo małą czcionką, co utrudnia czytanie przez dłuższy czas.
⬤ Problemy z formatowaniem, takie jak niejasne podziały rozdziałów cyframi rzymskimi i niespójna jakość papieru.
⬤ Niektórzy czytelnicy wymagają wyraźniejszych przypisów lub wyjaśnień do tekstów.
⬤ Oddzielenie apokryfów od głównego tekstu jest postrzegane jako problematyczne.
⬤ Nie jest to idealne rozwiązanie dla osób, które nie potrafią czytać po grecku, ponieważ obecny format sprawia, że śledzenie tekstu jest trudne.

(na podstawie 474 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Septuagint with Apocrypha-PR-Greek/English

Zawartość książki:

Niniejsze wydanie "Septuaginty z apokryfami" (starożytnego greckiego przekładu hebrajskiego Starego Testamentu i ksiąg apokryficznych tego samego pochodzenia językowego) zawiera pełny tekst grecki wraz z równoległym tłumaczeniem angielskim autorstwa Brentona.

Z Przedmowy.

Niniejsze wydanie Septuaginty, w tym apokryfów, zawierające pełny tekst grecki wraz z równoległym tłumaczeniem na język angielski autorstwa Sir Lancelota Charlesa Lee Brentona (1807-1862), zostało po raz pierwszy opublikowane w Londynie w 1851 roku.

Septuaginta (od łacińskiego septuaginta, oznaczającego "siedemdziesiąt" i często określanego cyframi rzymskimi LXX) jest greckim tłumaczeniem Starego Testamentu. Nazwa wywodzi się z tradycji, że został on sporządzony przez siedemdziesięciu (lub siedemdziesięciu dwóch) żydowskich uczonych w Aleksandrii w Egipcie za panowania Ptolemeusza Filadelfa (285-247 pne). Został on zachowany w dużej liczbie rękopiśmiennych kopii oryginału, a grecki tekst w wydaniu Brentona opiera się na Vaticanus, manuskrypcie z początku IV wieku, z pewnym poleganiem na innych tekstach, zwłaszcza Alexandrinus, manuskrypcie z V wieku.

Chociaż nie do końca wiadomo, kiedy i dlaczego pierwotnie dokonano tego tłumaczenia, jasne jest, że w dużej mierze odzwierciedla ono wspólny język tamtego okresu i stało się "Biblią" greckojęzycznych Żydów, a później chrześcijan. Warto zauważyć, że Septuaginta różni się od hebrajskiego Starego Testamentu pod pewnymi względami: 1) tekst grecki różni się w wielu punktach od odpowiadającego mu tekstu hebrajskiego.

2) kolejność ksiąg biblijnych nie jest taka sama - potrójny podział hebrajskiego kanonu na Prawo, Proroków i Pisma nie jest przestrzegany w LXX.

3) LXX zawiera kilka ksiąg, których nie ma w tekście hebrajskim - księgi te znane są w angielskiej Biblii jako Apokryfy.

Podczas gdy większość cytatów ze Starego Testamentu oddanych przez autorów Nowego Testamentu jest zapożyczona bezpośrednio z Septuaginty, wiele razy podają oni własne tłumaczenie, które jest zgodne z hebrajskim tekstem Septuaginty. Ogólnie rzecz biorąc, słownictwo i styl Septuaginty znajduje odzwierciedlenie w terminach teologicznych i frazeologii wybranej przez pisarzy Nowego Testamentu, a zatem nabiera szczególnego znaczenia dla lepszego ogólnego zrozumienia Pisma Świętego. Nie jest zaskakujące - ze względu na jej wczesne powszechne użycie i trwały wpływ w Kościele - że kolejność ksiąg biblijnych w Septuagincie, a nie w hebrajskiej O.T., stała się przyjętą kolejnością.

Pisma apokryficzne, choć odrzucone przez protestantów jako niekanoniczne, mają trwałą wartość jako literacki i historyczny zapis okresu międzytestamentowego. Często dostarczają ważnego tła i materiału ilustracyjnego dla lepszego zrozumienia "świata" Nowego Testamentu, a tym samym samego Nowego Testamentu.