The Sentimental Education of the Novel
Dziewiętnastowieczna powieść francuska przez długi czas była postrzegana jako heroiczna produkcja wielkich ludzi, którzy w swoich dziełach stawiali czoła społecznym konsekwencjom Rewolucji Francuskiej.
I prawdą jest, że francuski realizm, zwłaszcza rozwinięty przez Balzaca i Stendhala, był jedną z najbardziej wpływowych form powieściowych, jakie kiedykolwiek wymyślono. Margaret Cohen rzuca jednak wyzwanie tradycyjnemu opisowi genezy realizmu, przywracając Balzaca i Stendhala do zapomnianych powieściowych kontekstów ich czasów.
Rekonstruując kluczowy okres formacyjny dla powieści, pokazuje, jak realistyczne kody wyłoniły się w wyniku wrogiego przejęcia prestiżowej współczesnej sentymentalnej praktyki powieściowej, która była prawie całkowicie zdominowana przez pisarki. Cohen opiera się na imponujących badaniach archiwalnych, wskrzeszając dziesiątki zapomnianych dziewiętnastowiecznych powieści, aby wykazać, że kody najbardziej utożsamiane z realizmem były w rzeczywistości wynalazkiem sentymentalizmu, potężnej estetyki wyłaniającego się liberalno-demokratycznego społeczeństwa, chociaż Balzac i Stendhal trywializowali sentymentalne dzieła, kojarząc je z frywolnymi pisarkami i czytelniczkami. Zwrócenie uwagi na te genderowe zmagania o gatunek wyjaśnia, dlaczego kobiety nie były pionierkami realizmu we Francji w XIX wieku, co kontrastuje z Anglią, gdzie pisarki odegrały formacyjną rolę w wynalezieniu nowoczesnej powieści realistycznej.
Cohen argumentuje, że aby zrozumieć, w jaki sposób kody literackie reagują na czynniki materialne, konieczne jest dostrzeżenie, w jaki sposób czynniki te kształtują się w polu literackim, a także w społeczeństwie jako całości. Książka proponuje również, że zwrócenie uwagi na literaturę jako instytucję społeczną pomoże krytykom rozwiązać aktualne, istotne pytanie, jak uprawiać historię literatury w następstwie poststrukturalizmu.
