Sensemaking: Struktura dla rewolucji wywiadowczej

Opinie czytelników

Książka zawiera szczegółową analizę inteligencji zarówno jako nauki, jak i filozofii życiowej, podkreślając znaczenie uważności i głębokiego zrozumienia wśród niepewności. Przedstawia wyzwania stojące przed analizą wywiadowczą, w tym rozróżnienie między oswojonymi i niegodziwymi problemami, jednocześnie krytykując myślenie grupowe i opowiadając się za inteligencją opartą na dowodach i różnorodnymi metodologiami. Autor argumentuje za koniecznością ponownej oceny paradygmatów i roli podmiotów niepaństwowych w kwestiach globalnych, zwłaszcza w odniesieniu do władzy państwowej.

Książka jest chwalona za filozoficzne spostrzeżenia na temat analizy wywiadowczej, podkreślając znaczenie uważności i świadomości. Skutecznie odnosi się do złożoności procesu decyzyjnego związanego z wywiadem, oferując bogactwo metod analitycznych i wezwanie do podejścia opartego na dowodach. Czytelnicy doceniają głębię zrozumienia i związek między niepowodzeniami analitycznymi a szerszymi kwestiami systemowymi.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać omawiane koncepcje, takie jak niegodziwe problemy i walidacja dowodów, za złożone lub teoretyczne. Co więcej, nacisk położony w książce na aspekty proceduralne i metodologiczne może wydawać się gęsty lub przytłaczający dla osób niezaznajomionych z analizą wywiadowczą. Krytyka myślenia grupowego może wydawać się niektórym zbyt uogólniona.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Sensemaking: A Structure for an Intelligence Revolution

Zawartość książki:

"Sensemaking" to książka inaugurująca naszą nową serię, zatytułowaną The A. Denis Clift Series on the Intelligence Profession.

Seria Clift będzie prezentować oryginalne badania nad analizą wywiadowczą i nauczaniem wywiadu. Sensemaking, w ramach którego specjaliści wywiadu współpracowaliby z decydentami wykonawczymi w celu wyjaśnienia danych, które są "rzadkie, hałaśliwe i niepewne", wymaga tłumacza i doświadczonego mistrza, aby doprowadzić do praktycznego zrozumienia i akceptacji koncepcji wśród praktyków wywiadu.

David Moore dokonał tego wyczynu. Co więcej, wraz ze współpracownikami w rozdziałach 5 i 7 pokazuje, w jaki sposób sensemaking może być realizowany jako wspólne przedsięwzięcie.