Sens wszystkiego: myśli obywatela-naukowca

Opinie czytelników

Książka, składająca się z trzech wykładów Richarda Feynmana z lat sześćdziesiątych, oferuje cenne spostrzeżenia na temat nauki, jej roli w społeczeństwie i filozoficznych implikacji badań naukowych. Chociaż zawiera pewne przestarzałe elementy, jasne myślenie Feynmana i wciągający styl nadal rezonują z czytelnikami. Wielu docenia głębię jego refleksji na temat niepewności, etyki w nauce i relacji między nauką a religią, choć niektórzy uważają, że niektóre części książki są zawiłe lub trudne do naśladowania.

Błyskotliwe spostrzeżenia Feynmana i jasna komunikacja sprawiają, że złożone tematy stają się przystępne. Wykłady dostarczają cennych refleksji na temat nauki, społeczeństwa i kwestii etycznych. Książka jest zabawna i prowokująca do myślenia, atrakcyjna zarówno dla naukowców, jak i zwykłych czytelników. Książka jest dobrze zapakowana i dostarczona w dobrym stanie.

Niektóre treści wydają się przestarzałe i mogą nie być istotne w dzisiejszym kontekście. Drugi i trzeci wykład mogą być mniej wciągające i trudniejsze do śledzenia, a niektórzy czytelnicy zauważają brak organizacji. Może to nie być dobre wprowadzenie do Feynmana dla osób niezaznajomionych z jego twórczością.

(na podstawie 116 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Meaning of It All: Thoughts of a Citizen-Scientist

Zawartość książki:

Wielu docenia wkład Richarda P.

Feynmana w dwudziestowieczną fizykę, ale niewielu zdaje sobie sprawę, jak bardzo był on zaangażowany w otaczający go świat - jak głęboko i wnikliwie rozważał kwestie religijne, polityczne i społeczne swoich czasów. Teraz wspaniała książka - oparta na wcześniej niepublikowanym, trzyczęściowym wykładzie publicznym, który wygłosił na Uniwersytecie Waszyngtońskim w 1963 roku - pokazuje nam tę drugą stronę Feynmana, gdy wyjaśnia nieodłączny konflikt między nauką a religią, nieufność ludzi do polityków i naszą powszechną fascynację latającymi spodkami, uzdrawianiem wiarą i telepatią psychiczną.

Widzimy tu Feynmana w szczytowej formie: prawie wybuchającego wojenną pieśnią Navajo, następnie naciskającego na zmianę języka angielskiego (jeśli chcesz wiedzieć, dlaczego Johnny nie może czytać, po prostu spójrz na pisownię słowa „przyjaciel”); i wreszcie rozmyślającego o śmierci swojej pierwszej żony na gruźlicę. To kwintesencja Feynmana - refleksyjny, zabawny i zawsze pouczający.