Senex & Puer

Opinie czytelników

Książka Jamesa Hillmana zgłębia głębokie tematy psychologii głębi, w szczególności archetypy puer i senex. Podczas gdy wiele recenzji chwali jego pomysłowy styl i transformujący wgląd w psychologię, niektórzy krytykują jego brak empirycznych dowodów i złożony, gęsty styl pisania.

⬤ Trzewny i wciągający styl pisania, który zachęca do głębokiej refleksji.
⬤ Oferuje cenny wgląd w archetypy jungowskie, szczególnie związane z dynamiką ojca i syna oraz rozwojem psychologicznym.
⬤ Uważany za niezbędną lekturę dla osób zainteresowanych psychologią, socjologią i współczesną kulturą.
⬤ Zaprasza czytelników do przyjęcia złożoności i zaangażowania się w tajemnice życia.
⬤ Transformacyjne i poetyckie podejście do koncepcji psychologicznych, które rezonuje z wieloma.

⬤ Brak empirycznych dowodów i konkretnych przykładów, co prowadzi niektórych do postrzegania jego pomysłów jako nienaukowych.
⬤ Gęsty i wymagający tekst, który może być trudny do zrozumienia dla czytelników bez klasycznego wykształcenia.
⬤ Niektórzy postrzegają jego prace jako pretensjonalne lub samolubne.
⬤ Krytyka za zbyt teoretyczne i ezoteryczne podejście, co czyni go niedostępnym dla niektórych odbiorców.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Zredagowany przez Glena Slatera, Senex & Puer, tom 3 Jednolitego wydania pism Jamesa Hillmana, po raz pierwszy zbiera ciągłe spotkania Hillmana z pierwotnym wzorcem psychologicznym - archetypem, który pojawia się wraz z samą próbą ukształtowania perspektywy psychologicznej. Senex i puer to łacińskie terminy oznaczające „starca” i „młodzieńca”, uosabiające bieguny tradycji, zastoju, struktury i autorytetu z jednej strony oraz bezpośredniości, wędrówki, inwencji i idealizmu z drugiej.

Senex konsoliduje, ugruntowuje i dyscyplinuje; puer błyska wnikliwością i rozwija się dzięki fantazji i kreatywności. Te rozbieżne, sprzeczne tendencje są ostatecznie współzależne, tworząc dwie twarze jednej konfiguracji, z których każda nigdy nie jest daleko od drugiej.

„Stary” i »nowy« to być może najbardziej bezpośrednie określenia tej pary. Reprezentują dwa bardzo różne sposoby wchodzenia w świat, ale w dziwny sposób są od siebie zależne.