Self-Tracking Im Alltag: Qualitative Aneignungsstudie Zur Wechselwirkung Zwischen Praktiken Der Digitalen Selbstvermessung Und Krperselbstbild
Cyfrowe usługi samokontroli, takie jak krokomierze, aplikacje żywieniowe lub trackery sportowe, sprawiają, że ciało staje się widoczne jako obiekt danych, liczb lub wykresów. W ten sposób oferują swoim użytkownikom ciągłe możliwości oceny własnych nawyków, celów i wyników oraz interweniowania w określony przez siebie sposób.
To jakościowe badanie zawłaszczania dotyczy kwestii tego, w jaki sposób to uprzedmiotowienie ciała oddziałuje na samoocenę i samopoczucie użytkownika. Praktyki cyfrowego samopomiaru stają się integralną częścią ustalonych praktyk ciała i repertuaru mediów w codziennym użytkowaniu, ale także wywierają na nie trwały wpływ poprzez swój specyficzny potencjał.
Integracja z codziennymi nawykami jest śledzona jako indywidualny akt równoważenia, w którym obietnice kontroli i samowzmocnienia często kojarzone z takimi ofertami są ściśle powiązane z uczuciem presji oczekiwań lub niewystarczalności. Różnorodne sposoby zawłaszczania i ich konsekwencje dla dobrego samopoczucia zostały ostatecznie podsumowane w typologii, aby zwrócić uwagę na indywidualne kompetencje, które mogą przyczynić się do zakłócających lub ochronnych momentów korzystania z mediów.