Sekularyzm i hermeneutyka

Oryginalny tytuł:

Secularism and Hermeneutics

Zawartość książki:

W późnym oświeceniu, nowy imperatyw zaczął wpływać na teorie interpretacji: wszystkie teksty literackie powinny być czytane w ten sam sposób, w jaki czytamy Biblię. Założenie to kryło w sobie jednak pewien problem - nie istniało żadne spójne "my", które czytałoby Biblię w ten sam sposób. W książce Secularism and Hermeneutics Yael Almog pokazuje, że kilku wybitnych myślicieli epoki, w tym Johann Gottfried Herder, Moses Mendelssohn, Immanuel Kant, Georg Wilhelm Friedrich Hegel i Friedrich Daniel Ernst Schleiermacher, ukonstytuowało czytelników jako wyimaginowane "my", wokół którego mogli kształtować swoje teorie i praktyki interpretacyjne. Ta koncepcja interpretatorów jako uniwersalnej społeczności, argumentuje Almog, ustanowiła czytelników biblijnych jako spójny kolektyw.

W pierwszej części książki Almog koncentruje się na latach sześćdziesiątych i osiemdziesiątych XVIII wieku i analizuje prace tych pisarzy na temat hebrajskiego biblijnego i ich poleganie na koncepcji Starego Testamentu jako dobra kulturowego, a nie religijnego. Ujawnia, w jaki sposób oderwanie hermeneutyki tekstowej od przynależności konfesyjnej było stymulowane przez debaty na temat integracji Żydów w oświeceniowych Niemczech. Twierdzi ona, że aby wspólnota polityczna mogła się zjednoczyć, pewne praktyki religijne zostały ograniczone do sfery prywatnej, podczas gdy interpretacja tekstowa, która wcześniej należała do kontekstów religijnych, stała się podstawą sfery publicznej. Ponieważ praktyki interpretacyjne zostały zsekularyzowane i uznane za uniwersalne, miały one na celu przezwyciężenie różnic religijnych. Przechodząc do literatury i początku XIX wieku w drugiej części książki, Almog pokazuje, w jaki sposób nowe gatunki literackie realizmu i poezji lirycznej zakłóciły te interpretacyjne praktyki czytania. Techniki literackie, takie jak ironia i intertekstualność, zakłóciły pojęcie stabilnej, uniwersalnej pozycji czytelnika i podkreśliły interpretację jako zakorzenioną w przynależności religijnej.

Secularism and Hermeneutics ujawnia napięcie między egzegezą tekstu a przynależnością konfesyjną i podważa współczesne założenie, że interpretacja jest obojętna na kwestie religijne.