Sefer Hasidim i aszkenazyjska książka w średniowiecznej Europie

Opinie czytelników

Książka „Sefer Hasidim and the Ashkenazic Book in Medieval Europe” autorstwa dr Ivana Marcusa jest naukowym badaniem roli autorstwa w średniowiecznej literaturze żydowskiej, ze szczególnym uwzględnieniem wpływowego tekstu Sefer Hasidim autorstwa Yehudy HaChasida. Zapewnia wgląd w kompozycję i ewolucję tego dzieła, podkreślając jego nieliniowe autorstwo i unikalny styl pisarstwa aszkenazyjskiego w tym okresie.

Książka oferuje doskonałe badania i fascynujący wgląd w średniowieczne autorstwo, zapewnia unikalną perspektywę kompilacji Sefer Hasidim i zawiera opisowy katalog rękopisów i wydań. Jest to szczególnie cenne dla czytelników zainteresowanych historią i literaturą żydowską.

Studium może być zbyt akademickie dla zwykłych czytelników, ponieważ zagłębia się głęboko w techniczne aspekty autorstwa i rozwoju rękopisów. Niektórzy mogą uznać je za gęste i trudne do przeczytania ze względu na jego naukowy charakter.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Sefer Hasidim and the Ashkenazic Book in Medieval Europe

Zawartość książki:

Sefer Hasidim, czyli "Księga pietystów", skomponowana w Niemczech na początku XIII wieku przez Judę ben Samuela he-hasida, to kompendium instrukcji religijnych, które przedstawia codzienne życie Żydów, którzy żyli razem z chrześcijanami i poza nimi w miastach takich jak Speyer, Wormacja, Moguncja i Ratyzbona.

Charyzmatyczny nauczyciel religijny, który nagrał setki oryginalnych historii odzwierciedlających sytuacje w średniowiecznym życiu społecznym, przesłania Judy zalecały powolną modlitwę i unikanie honoru, przyjemności, bogactwa i pokus niezamężnego seksu. Chociaż nie udało mu się zrealizować swojej utopijnej wizji pietystycznego społeczeństwa żydowskiego, jego zebrane pisma pomogły ukształtować kulturę religijną judaizmu aszkenazyjskiego na wieki.

W "Sefer Hasidim" i książce aszkenazyjskiej w średniowiecznej Europie Ivan G. Marcus proponuje nowy paradygmat dla zrozumienia, w jaki sposób ta konkretna książka została skomponowana. Twierdzi on, że dzieło to było otwartym tekstem napisanym przez jednego autora w setkach rozłącznych, ale samodzielnych segmentów, które następnie zostały połączone w wiele alternatywnych wersji, z których każda była równie autorytatywna.

Podczas gdy Sefer Hasidim oferuje najwyraźniejszy przykład tego modelu kompozycji, Marcus twierdzi, że nie był on wyjątkowy: produkcja aszkenazyjskich książek w małych i łatwo zmienianych akapitach jest zjawiskiem literackim i kulturowym zupełnie odmiennym od wszystkiego, co praktykowali chrześcijańscy autorzy z północnej Europy lub sefardyjscy Żydzi z południa. Według Marcusa, Juda, tworząc Sefer Hasidim w ten sposób, nie tylko oparł się grecko-rzymskim wpływom na aszkenazyjską formę literacką, ale także rozszerzył wcześniejszą bizantyjską rabiniczną tradycję autorstwa na średniowieczną europejską kulturę żydowską.