Scrabble - A Chadian Childhood
Ale kiedy zamykam oczy, po raz pierwszy upadam, jakby tonąc w mulistych wodach rzeki Chari, która wyznacza granicę między Czadem a Kamerunem i do której wrzucono tak wielu mężczyzn, kobiet, a nawet dzieci, czasem wciąż żywych, z rękami związanymi za plecami lub związanymi w torbie na ramię. Zanurzam się wraz z nimi w piasku i glinie, pośród zieleni i brązu, mijając fioletowe chwasty, odłamki ceramiki i łuski krokodyla. Moja głowa jest cięższa niż kula armatnia i niesie mnie ku otchłani: nurkuję w worku bez dna, gdzie litery zderzają się lub wymykają, wołają do siebie lub ignorują się nawzajem, kąpię się w nieograniczonej przestrzeni wolnej od ograniczeń cykli i dat, i wkraczam w czas dzieciństwa, który w istocie nie ma pojęcia czasu. (...) Wszystkie moje wspomnienia unoszą się na wietrze piasków, przeszłość płynie w rzece, gra w gałęziach, eksploduje w liściach. Przeszłość jest teraz wokół mnie - i śmieję się, kiedy mówię "przeszłość".
Ponieważ nic z tego nie jest przeszłością.
Michael Ferrier.
W 1979 roku dwóch młodych chłopców gra w Scrabble w gorącej, zakurzonej dzielnicy Ndżameny w Czadzie, podczas gdy wokół nich szaleje wojna, najwyraźniej niszcząc wszystko na swojej drodze: ludzi, miejsca i wspomnienia. A jednak, tak jak chłopcy wyciągają swoje listy z głębi woreczka, tak Michael Ferrier wyciąga z ciemności słowa i obrazy, które ponownie składa w piękny i poruszający hołd dla miasta, jego mieszkańców i dzieciństwa, które wydawało się kończyć w tych dniach chaosu i zniszczenia, ale które w cudowny sposób przywraca do życia w buntowniczym, poetyckim oświadczeniu o sile przyjaźni, rodziny i pamięci.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)