Scotland Free or a Desart: Powstanie radykałów w 1820 r.

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Scotland Free or a Desart: The Radical Insurrection of 1820

Zawartość książki:

Pod koniec środy 4 kwietnia 1820 r. Andrew Hardie poprowadził grupę dwóch tuzinów mężczyzn z Glasgow w kierunku Falkirk, aby zdobyć broń na powszechne powstanie, które ich zdaniem miało rozpocząć się w celu wywalczenia prawa do tworzenia związków zawodowych, prawa do głosowania i szkockiego parlamentu. W Condorrat dołączyli do nich inni radykałowie pod przywództwem Johna Bairda, który objął dowództwo nad partią, która wyruszyła do Carron Ironworks. W Bonnymuir stanęli naprzeciw kawalerii i po krótkim, zaciętym starciu zostali pokonani, a wielu z nich schwytano i zabrano do zamku Stirling w oczekiwaniu na proces.

Następnego dnia James Wilson poprowadził kolejną małą grupę ze Strathaven, aby dołączyć do powstania, o którym powiedziano im, że trwa w Glasgow. Nie znajdując tam żadnej radykalnej armii, wrócili do domu, ale później zostali zatrzymani przez wojsko i zabrani do Glasgow na proces.

Władze zorganizowały naloty w kilku miastach w celu wyłapania znanych lub podejrzanych radykałów, a ponad osiemdziesięciu mężczyzn zostało ostatecznie oskarżonych o zdradę stanu. Działania wojskowe doprowadziły do konfrontacji, a 8 kwietnia w Greenock żołnierze ostrzelali tłum, zabijając mężczyzn, kobiety i dzieci. Kilka miesięcy później marynarz i dwóch policjantów w tym samym mieście zostało zastrzelonych przez pijanych żołnierzy, wysłanych w celu utrzymania porządku.

Po przywróceniu porządku, pokazowe procesy odbyły się w Ayr, Dumbarton, Glasgow, Paisley i Stirling, ale zgodnie z prawem angielskim, a nie szkockim, co doprowadziło do starć na sali sądowej. Wzięci pod broń zostali uznani za winnych, ale gdzie indziej przysięgli byli bardziej niechętni do skazywania, czasami kłócąc się z sędziami przed uniewinnieniem większości więźniów. Trzej przywódcy, John Baird, Andrew Hardie i James Wilson, zostali powieszeni i ścięci, a osiemnastu innych wysłano jako skazańców do Nowej Południowej Walii.

Powstanie z 1820 roku zostało w dużej mierze zignorowane przez historyków, a nawet zapis przesłuchań już nie istnieje. Podczas gdy, słusznie, masakra w Peterloo i męczennicy z Tolpuddle znajdują się w programie nauczania historii po obu stronach granicy, historia ludzi z 1820 roku nie. Ta książka jest próbą przywrócenia mężczyznom z 1920 roku ich miejsca w historii demokracji w tym kraju poprzez wykorzystanie nowych dowodów w celu zbadania, dlaczego chwycili za broń i przyczyn ich porażki. Przygląda się temu, co stało się z transportowanymi i ilustruje, że nie byli oni złudnymi prostakami, jak niektórzy twierdzili - jak pokazują ich pisma.