Ocena:
Książka koncentruje się na analizie kultowej ścieżki dźwiękowej Super Mario Bros. autorstwa Kojiego Kondo, zapewniając wgląd w jej historyczne znaczenie, techniki muzyczne i ewolucję muzyki z gier wideo. Choć doceniono ją za głębię i perspektywę, niektórzy czytelnicy uznali ją za gęstą i wymagającą, szczególnie w sekcjach dotyczących teorii muzyki.
Zalety:⬤ Wciągająca analiza kulturowego i muzycznego znaczenia ścieżki dźwiękowej Super Mario Bros.
⬤ Zapewnia historyczny kontekst dla muzyki z gier wideo i innowacji Kondo.
⬤ Oferuje wgląd w techniki kompozytorskie i ograniczenia układu dźwiękowego NES.
⬤ Doceniany zarówno przez entuzjastów muzyki, jak i gier wideo.
⬤ Zachęca do zainteresowania się teorią muzyki i kompozycją chiptune.
⬤ Niektóre sekcje są zbyt skomplikowane i mogą być trudne do zrozumienia bez znajomości teorii muzyki.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że książka jest zbyt obszerna i mogłaby zostać skrócona.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że książka jest zbyt obszerna i mogłaby zostać skrócona.
⬤ Kilku czytelników uważa, że powinien to być krótszy artykuł, a nie pełnowymiarowa książka.
(na podstawie 19 opinii czytelników)
Koji Kondo's Super Mario Bros. Soundtrack
Muzyka Koji Kondo do Super Mario Bros. (1985) na nowo zdefiniowała muzykę do gier wideo.
Za pomocą niespełna trzech minut muzyki Kondo położył kres erze bleepów i bloopów - sterylnych produktów środowiska laboratoryjnego - zastępując ją erą, w której dźwięki z gier stanowiły uzasadnioną formę ekspresji artystycznej. Andrew Schartmann przeprowadza nas przez różne czynniki zewnętrzne (np. krach gier wideo w 1983 roku, taktyki marketingowe Nintendo), które połączyły się w dojrzałe środowisko, w którym muzyczne eksperymenty Kondo mogły się rozwijać.
Następnie zagłębia się w samą muzykę, szukając powodów, dla których nasze serca wciąż tańczą do „prymitywnych” 8-bitowych melodii z minionej epoki. Jakie cechy muzyczne są odpowiedzialne za wyraźne „brzmienie Mario” Kondo? W jaki sposób różne motywy podkreślają ogrom Grzybowego Królestwa księżniczki Peach? I w jaki sposób efekty dźwiękowe w grze rezonują z naszym fizycznym doświadczeniem świata? Te i inne pytania są badane przez pryzmat filozofii kompozytorskiej Kondo, która wpłynęła na całe pokolenie kompozytorów gier wideo.
Jak stwierdził sam Kondo, „my w Nintendo próbowaliśmy zrobić coś, co nigdy wcześniej nie zostało zrobione”. W tej książce Schartmann pokazuje czytelnikom, jak Kondo i jego zespół nie tylko odnieśli sukces, ale także zapoczątkowali nową erę gier wideo.