Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 6 głosach.
The Walls Have the Floor: Mural Journal, May '68
Graffiti z powstania francuskich studentów i robotników w maju 1968 r., uwieczniające politykę partycypacyjną w działaniu.
Graffiti samo w sobie stało się formą wolności.
--Julien Besan on, The Walls Have the Floor.
Pięćdziesiąt lat temu, w 1968 roku, po raz pierwszy od czasów Komuny Paryskiej, wzniesiono barykady na ulicach Paryża. Wydarzenia maja 1968 roku rozpoczęły się od studenckich protestów przeciwko wojnie w Wietnamie i amerykańskiemu imperializmowi, które przerodziły się w bunt przeciwko warunkom życia studentów i opór wobec kapitalistycznego konsumpcjonizmu. Po powstaniu na Sorbonie nastąpiły dzikie strajki w całej Francji, które zjednoczyły studentów i pracowników oraz zatrzymały gospodarkę kraju. Istnieje wiele relacji z tych wydarzeń. Ta książka opowiada tę historię w inny sposób, poprzez graffiti naniesione przez protestujących podczas protestu.
Zebrane tu graffiti są na zmianę poetyckie, żartobliwe, pełne nadziei, sarkastyczne i dosadne. Równie często cytują poetów, co myślicieli politycznych. Wielu napisało "Nie mam nic do napisania", sygnalizując nie swoją naiwność, ale chęć uczestnictwa. Inne anonimowe deklaracje zawierały "Zakaz zabroniony".
"Sen jest rzeczywistością".
"Ściany mają uszy. Twoje uszy mają ściany".
"Przesada jest początkiem wynalazku".
"Towarzysze, czepiacie się".
"Nie błagasz o prawo do życia, bierzesz je".
I "Przyszedłem, zobaczyłem, uwierzyłem". W Wielkim Amfiteatrze Sorbony zwołano spotkanie: "Agenda: światowa rewolucja". To była interaktywna, partycypacyjna polityka przed Twitterem i Facebookiem.
Chociaż rewolucja z maja 1968 roku nie obaliła rządu (Charles de Gaulle uciekł z kraju, tylko po to, by powrócić.
W czerwcu jego partia zdobyła zdecydowany mandat wyborczy), przeszła do historii. W książce The Walls Have the Floor Julien Besan zebrał ślady tej historii, zanim ściany zostały zamalowane, i opublikował tę kolekcję w lipcu 1968 r., nawet gdy farba schła. Czytane dzisiaj, graffiti z 1968 roku oddaje, w sposób, w jaki żadna konwencjonalna historia nie może, definiującą spontaniczność wydarzeń.