Schweinfurt-Regensburg 1943: Kosztowne bitwy Ósmych Sił Powietrznych we wczesnych godzinach dziennych

Opinie czytelników

Książka zawiera zwięzły przegląd nalotu na Schweinfurt-Regensburg i szerszy kontekst kampanii bombowej 8 Armii Powietrznej w Europie podczas II wojny światowej. Jest wzbogacona ilustracjami, mapami i zdjęciami, ale niektórzy czytelnicy stwierdzili, że brakuje jej głębi w odniesieniu do konkretnych nalotów i skrytykowali powtarzalność w tekście.

⬤ Dobrze napisana i przejrzysta relacja
⬤ dobre informacje ogólne na temat taktyki i samolotów
⬤ wysokiej jakości ilustracje i mapy
⬤ informacje na temat strategii zarówno amerykańskich, jak i Luftwaffe
⬤ zwięzła, ale kompleksowa analiza jak na krótką książkę
⬤ wysoce zalecane dla studentów wojny powietrznej.

⬤ Krótkie omówienie konkretnych nalotów
⬤ pewne powtórzenia i mylący tytuł
⬤ brak osobistych relacji i szczegółów na temat konkretnych jednostek
⬤ niektóre opisy fotograficzne są niedokładne
⬤ niektórzy mogą uznać podejście za suche
⬤ potrzeba więcej szczegółów organizacyjnych.

(na podstawie 22 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Schweinfurt-Regensburg 1943: Eighth Air Force's Costly Early Daylight Battles

Zawartość książki:

Jest to nowa historia pionierskich, ale kosztownych nalotów US Army Air Force na niemieckie fabryki Messerschmittów i łożysk kulkowych podczas II wojny światowej.

W 1943 r. USAAF i RAF rozpoczęły połączoną ofensywę bombową, mającą na celu systematyczne niszczenie gałęzi przemysłu, na których opierała się niemiecka machina wojenna. Na szczycie listy hitów znalazły się fabryki samolotów i zakłady produkujące łożyska kulkowe - element uważany za krytycznie wrażliwy. Schweinfurt w południowych Niemczech był domem dla większości przemysłu łożysk kulkowych i wraz z fabryką Messerschmitta w Regensburgu, która budowała myśliwce Bf 109, był celem ogromnego i innowacyjnego uderzenia.

Precyzja wymagała trafienia celów w świetle dziennym, ale nalot był poza zasięgiem jakiegokolwiek istniejącego myśliwca eskortującego, więc B-17 miały lecieć bez ochrony. Rozwiązaniem było uderzenie na oba cele w skoordynowanym podwójnym uderzeniu, przy czym uderzenie z Ratyzbony uderzyłoby jako pierwsze, odciągając broniące się myśliwce Luftwaffe i pozostawiając wolną drogę dla bombowców ze Schweinfurtu. Siły z Ratyzbony poleciały przez Alpy do Afryki Północnej, co było pierwszym przykładem amerykańskiego bombardowania wahadłowego.

Chociaż atak na Ratyzbonę zakończył się sukcesem, zniszczenia w Schweinfurcie tylko tymczasowo zahamowały produkcję, a Ósme Siły Powietrzne poniosły ciężkie straty. Aby sparaliżować zakłady w Schweinfurcie, potrzebna była długotrwała kampania, a nie tylko pojedynczy nalot. Kiedy jednak dwa miesiące później przeprowadzono kolejny nalot, poniesione straty były jeszcze większe. Ten tytuł wyjaśnia, w jaki sposób USAAF rozpoczęły kampanię bombardowań w świetle dziennym w 1943 r., technologię i taktykę dostępną dla misji Schweinfurt-Regensburg oraz w jaki sposób kosztowne niepowodzenia wymusiły zmianę kursu.