Scholastyka zoroastryjska w późnej starożytności: Pahlavi wersja Yasna Haptaŋhāiti

Oryginalny tytuł:

Zoroastrian Scholasticism in Late Antiquity: The Pahlavi Version of the Yasna Haptaŋhāiti

Zawartość książki:

Bada egzegezę zoroastryjską, badając późnoantyczne tłumaczenie starożytnego irańskiego tekstu.

⬤ Podważa pogląd, który uważa badanie Zand za naukę pomocniczą dla studiów awestańskich.

⬤ Postrzega Zand z YH jako tekst sam w sobie i bada go w ramach szerszej literatury Pahlavi.

⬤ Po raz pierwszy uznaje tak zwane glosy w Zand za integralną część tekstu.

⬤ Oferuje wydanie variorum tekstu środkowoperskiego, odmawiając ustanowienia Urtekstu.

W późnej starożytności egzegeci zoroastryjscy postanowili przetłumaczyć swoje starożytne teksty kanoniczne na język średnioperski, język wernakularny swoich czasów. Chociaż nie są one datowane, tłumaczenia te, powszechnie znane jako Zand, są często kojarzone z erą sasanidzką (224-651 ce). Pomimo wielu wyzwań, jakie Zand oferuje nam dzisiaj, jest on niezbędny do badań późnoantycznej egzegezy Avesty, zbioru tekstów religijnych i rytualnych powszechnie uważanych za pismo święte zoroastrian.

Arash Zeini oferuje również nową edycję średnio perskiej wersji Avestan Yasna Haptaŋhāiti, rytualnego tekstu skomponowanego w staroirańskim języku Avestan, powszechnie datowanego na połowę drugiego tysiąclecia pne. Zeini podważa pogląd, który uważa studium Zanda za naukę pomocniczą dla studiów awestańskich, umieszczając tekst w kontekście egzegetycznym, z którego się wyłonił.