Scherzo & Notturno

Zawartość książki:

Muzyka incydentalna do Snu nocy letniej Mendelsshona, op. 61, zawiera prawdziwie nieśmiertelne strony.

Nie tylko słynny Marsz weselny, ale także dwie kompozycje będące przedmiotem tej nowej publikacji: Scherzo, które jest już częścią repertuaru fortepianowego dzięki wspaniałym transkrypcjom, takim jak transkrypcja Rachmaninowa, która posłużyła za podstawę tej nowej, wykonanej przeze mnie, a także Nokturn (tutaj po raz kolejny transkrypcja Moszkowskiego na fortepian posłużyła do mojej własnej wersji). Są to utwory, które chciałem zaprezentować w wersji organowej, która pozwoliłaby mi, oprócz moich kolegów, wykonać je przekonująco na instrumencie piszczałkowym, a następnie uczynić je dostępnymi dla wszystkich melomanów.

Chociaż nie jestem miłośnikiem idei przepisywania transkrypcji, pomyślałem, że w przypadku dwóch partytur Mendelsshona możliwy jest wyjątek. Dwa już istniejące, Rachmaninowa i Moszkowskiego, okazują się bardzo interesujące pod różnymi względami: szczególnego gustu obu zaangażowanych kompozytorów, a także wirtuozowskich wykonawców; dość niezwykłej kreatywności muzycznej ukazanej w partyturach (Notturno Moszkowskiego od pewnego momentu wykazuje duży dystans do partytury orkiestrowej, ale jest wykonane z takim wdziękiem i wspaniałym smakiem, że postanowiłem pozwolić mu płynąć); możliwości poszerzenia zasobów orkiestrowych, że te wersje, dość w "czarno-białym" nastroju, by zacytować Charlesa Rosena ("Piano Notes: The Pianist's World", Free Press 2004), mogą zabrzmieć w nowej perspektywie.