Ocena:
Recenzje „Saying Grace” odzwierciedlają mieszankę podziwu dla pisarstwa i rozwoju postaci, wraz z krytyką dotyczącą rozwiązania i spójności fabuły w drugiej części książki. Podczas gdy wielu czytelników głęboko związało się z bohaterami i wyzwaniami, przed którymi stanęli w prywatnej szkole, zauważyli, że zakończenie wydawało się nagłe lub nierozwiązane, pozostawiając niektóre wątki w zawieszeniu. Kilku recenzentów uważało, że narracja była słaba lub zbyt przygnębiająca.
Zalety:⬤ Postacie są dobrze rozwinięte i wiarygodne; czytelnicy czuli się związani z ich życiem.
⬤ Styl pisania autora jest wciągający i szczegółowy, przyczyniając się do żywego przedstawienia środowiska prywatnej szkoły.
⬤ Książka porusza realistyczne kwestie związane z edukacją i życiem osobistym, przemawiając do osób zaznajomionych z tym środowiskiem.
⬤ Wywołuje szereg emocji, w tym humor, smutek i frustrację, przykuwając uwagę czytelników przez większość historii.
⬤ Zakończenie jest nagłe i pozostawia wiele wątków nierozwiązanych, powodując niezadowolenie wśród czytelników.
⬤ Niektórzy uważali, że narracja dramatycznie zmieniła punkt ciężkości w ostatniej części, sprawiając wrażenie dwóch różnych historii.
⬤ Kilka recenzji wspomina o obszernych szkicach postaci i niewykonanych fabułach, co prowadzi do zamieszania.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali książkę za emocjonalnie wyczerpującą lub ostatecznie przygnębiającą.
(na podstawie 14 opinii czytelników)
Rue Shaw ma wszystko - ukochane dziecko, solidne małżeństwo i pracę, którą kocha. „Saying Grace” rozgrywa się w połowie życia Rue, kiedy jej córka opuszcza dom, jej rodzice zawodzą, jej mąż jest niespokojny, a szkoła, którą zbudowała, jest pod wpływem zmian społecznych, które dotykają nas wszystkich. Zabawna, bogata w szczegóły i wreszcie oszałamiająca powieść przedstawia portret zwartej społeczności w niebezpieczeństwie oraz uroczej kobiety, której najbardziej ludzką wadą jest to, że chce, aby wszystko pozostało takie samo.
Saying Grace opowiada o kruchości ludzkiego szczęścia i sile przekonań, o zachowaniu wiary jako para, niezależnie od tego, czy zapewnia to bezpieczeństwo, czy nie. Beth Gutcheon ma dar tworzenia świata w mikrokosmosie i uchwycenia łaski w rytmach codziennego życia.
--Boston Globe.
