Satyricon lub Satyrikon to powieść satyryczna autorstwa Tytusa Petroniusza Arbitra (ok. 14-66 r.
n.e.), która zachowała się jedynie we fragmentach i została opublikowana w czasach Nerona. Rzeczywisty satyryczny zamysł Petroniusza do dziś owiany jest tajemnicą. Niektórzy uważają Satyricon za "całkowicie amoralny portret moralny".
Inni nie potrafili rozpoznać typowego dla satyry napomnienia.
Satyricon był również często błędnie interpretowany jako pornografia lub pederastia ze względu na czasami dość wyraźne sceny i seksualną symbolikę. Nadrzędnym tematem jest w rzeczywistości powtarzająca się seksualna porażka głównego bohatera Encolpiusa.
Jednak seksualność w Satyriconie jest najwyraźniej tylko obrazem ogólnej porażki bohaterów. W każdym razie jest pewne, że Satyricon nie jest identyczny z Testamentem Petroniusza wspomnianym przez Tacyta, w którym zapisał nadużycia Nerona, podając imiona i wiek przestępców. Petroniusz Arbiter (zm.
66 r. n.e. w Cumae), znany również pod prawdopodobnie niedokładnymi imionami Gaius Petronius, Gaius Petronius Arbiter lub Publius Petronius Niger, czasami także Petron w języku niemieckim, był rzymskim senatorem i autorem satyrycznej powieści Satyricon.
Przydomek Arbiter nie został przez niego odziedziczony, ale powstał w wyniku mianowania go Arbiter Elegantiae Nerona, "arbitrem dobrego smaku". "
