Sanatorium Arequipa: Życie w kalifornijskim ośrodku leczenia płuc dla kobiet

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 9 głosach.

Oryginalny tytuł:

Arequipa Sanatorium: Life in California's Lung Resort for Women

Zawartość książki:

Gdy San Francisco odbudowywało się po niszczycielskim trzęsieniu ziemi i pożarze z 1906 roku, pył i popiół wypełniły duszne fabryki, sklepy i sale lekcyjne. Dr Philip King Brown zauważył rosnącą liczbę zachorowań na gruźlicę wśród pracujących tam kobiet i wiedział, że niewiele jest miejsc, w których mogłyby one uzyskać niedrogie leczenie. W 1911 roku, z pomocą zamożnych kobiet z towarzystwa i swojej żony Helen, protegowanej filantropki Phoebe Apperson Hearst, Brown otworzył sanatorium Arequipa w hrabstwie Marin. Razem, Brown i jego żeński personel dali nowe życie setkom kobiet z klasy robotniczej cierpiących na gruźlicę na początku XX wieku w Kalifornii.

Do czasu odkrycia streptomycyny w latach czterdziestych XX wieku pacjenci z gruźlicą mieli niewiele opcji leczenia innych niż kuracja wypoczynkowa w sanatorium i znoszenie bolesnych interwencji medycznych. Dla klasy robotniczej i mniejszości, zwłaszcza kobiet, opcje były jeszcze mniejsze. W przeciwieństwie do większości innych placówek medycznych w tamtych czasach, Arequipa leczyła głównie kobiety z klasy robotniczej i zapewniała takie samo leczenie wszystkim, w tym kobietom azjatyckim i afroamerykańskim, pomimo zjadliwego rasizmu tamtych czasów. Babcia autorki Lynn Downey otrzymała nieuleczalną diagnozę gruźlicy w 1927 roku, ale po leczeniu w Arequipa dożyła 102 lat.

Arequipa dała kobietom lekarzom miejsce do praktyki, kobietom pielęgniarkom i pracownikom socjalnym miejsce do szkolenia, a białym kobietom społecznym szlachetną misję filantropijną. Chociaż Arequipa została założona przez lekarza płci męskiej, a później zarządzana przez jego syna, misja sanatorium była tak naprawdę związana z kobietami, które tam pracowały i wracały do zdrowia, i to one utrzymywały jego działalność.

Opierając się na dokumentacji sanatorium, którą Downey sama pomogła zachować, oraz wywiadach, które przeprowadziła z byłymi pacjentami i innymi osobami związanymi z Arequipą, Downey opowiada żywą historię sanatorium i jego leczenia, które Brown i jego utalentowany zespół postępowych kobiet udostępnił i umożliwił setkom pacjentów z klasy robotniczej.