Samuel Johnson i życie pisarskie

Opinie czytelników

Praca Paula Fussella na temat Samuela Johnsona to szczegółowa analiza literacka, która ma na celu skorygowanie powszechnych nieporozumień na temat Johnsona, jednocześnie podkreślając jego wkład w różne gatunki. Książka jest znana ze swojego wnikliwego i dowcipnego stylu pisania, skutecznie angażując czytelników w badanie Johnsona zarówno jako autora, jak i postaci swoich czasów. Jednak druga część książki staje się nużąca, gdy zagłębia się w bardziej szczegółowe badanie dzieł Johnsona.

Pięknie napisana i wnikliwa obserwacja, zapewnia pełniejsze doświadczenie literackie w połączeniu z pracą Boswella, oferuje życzliwe i zaokrąglone podejście do autorstwa Johnsona, wnikliwą analizę, która koryguje błędne przekonania, zabawna i pouczająca w pierwszej połowie, skutecznie łączy styl naukowy i popularny.

Druga część książki może być nużąca, czując się bardziej jak naukowy obowiązek niż wciągająca analiza, niektórzy czytelnicy mogą uznać szczegółowe badania za mniej potrzebne.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Samuel Johnson and the Life of Writing

Zawartość książki:

Nie każdy jest tak niewinny jak ten ujmujący skarżący. Większość ludzi, którzy czytają, wie coś o Johnsonie, przynajmniej na tyle, by przywołać obrazy jego powtarzającego „Nie, proszę pana”, wypijającego niekończące się filiżanki herbaty, wędrującego po Hebrydach, dyszącego jak wieloryb, represjonującego Boswella, stojącego z gołą głową na targu w Uttoxeter i bzykającego się z Beauclerkiem i Langtonem.

A teraz, dzięki Johnsonianom z Yale, Columbii, Oxfordu i Lichfield, nasza wiedza o człowieku i jego środowisku społecznym wzrosła bardziej, niż ktokolwiek pięćdziesiąt lat temu mógł sobie wyobrazić. Ale pomimo cudów badań i dokumentacji, zainteresowanie Johnsonem, które można by nazwać literackim, było niewystarczające. Można podejrzewać, że na każdą setkę osób zaznajomionych z klasycznymi anegdotami Johnsona przypada być może tylko jedna, która rzeczywiście przeczytała Ramblera lub Idlera, a nawet Żywoty poetów.

A jeśli pisma te są nadal mało czytane ze względu na nie same, to prawie tak samo mało pisze się o nich jako o atrakcyjnych obiektach krytyki. Nowe wydanie pism przez Yale, pierwsze od początku XIX wieku, jest okazją do dostrzeżenia, że pomimo całej jego wartości jako konwersacyjnej kozy i dowcipu oraz całej jego atrakcyjności jako moralnego i religijnego bohatera, tożsamość Johnsona pozostaje uparcie tożsamością pisarza.