Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka Terry'ego Waite'a, koncentrująca się na temacie samotności, otrzymała pozytywne opinie za swoją prowokującą do myślenia treść i wnikliwe wywiady. Czytelnicy uznali ją za znaczącą eksplorację różnych form samotności, zwłaszcza w świetle osobistych doświadczeń i kontekstów społecznych. Niektóre recenzje wskazują jednak, że książka może nie przypaść do gustu każdemu, zwłaszcza tym, którzy szukają dłuższej lub bardziej zróżnicowanej eksploracji.
Zalety:⬤ Prowokujące do myślenia i wnikliwe spojrzenie na samotność.
⬤ Wciągające wywiady z osobami, które wybrały samotność jako styl życia.
⬤ Oferuje unikalne spojrzenie na własne doświadczenia autora związane z zamknięciem.
⬤ Napisana ze współczuciem i zrozumieniem.
⬤ Czytelnicy docenili różnorodne konteksty przedstawionej samotności.
⬤ Wielu podobał się styl narracji i trudno było ją odłożyć.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że książka była zbyt krótka lub brakowało jej głębi w niektórych obszarach.
⬤ Kilku uznało ją za mniej atrakcyjną lub nie połączyło się z jej tematami.
⬤ Odnotowano ograniczoną eksplorację samotności wśród osób chorych psychicznie i niepełnosprawnych.
⬤ Niewielka liczba czytelników oczekiwała szerszego zakresu i uznała go za niewystarczający.
(na podstawie 22 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Solitude: Memories, People, Places
Zawartość książki:
Niektórzy ludzie pragną ją znaleźć, inni chcą od niej uciec.
Samotność jest jednak czymś, czego wszyscy doświadczamy w różnych formach w różnych momentach naszego życia, niezależnie od tego, czy ją lubimy, czy się jej boimy. Po prawie pięciu latach spędzonych w odosobnieniu, w okrutnych i przerażających warunkach, Terry Waite odkrył, że chce dowiedzieć się więcej o sile samotności w życiu innych ludzi.
Rezultatem jest ta nawiedzająca książka, w której wspomina swoje spotkania z ludźmi, którzy doświadczyli bardzo różnych sposobów bycia samotnym: wśród nich spokojna samotność odległych i pięknych miejsc; niechciana i często niezauważana samotność samotnych ludzi żyjących w środku ruchliwych miast; zwodnicza samotność tych, którzy żyją w półmroku świata szpiegostwa; wymuszona samotność skazańca i jeńca wojennego; i wreszcie nieunikniona samotność tych, którzy zbliżają się do śmierci. Poprzez wszystkie te spotkania, a także poprzez wspomnienia i refleksje, które wywołują w umyśle autora, widzimy, jak samotność kształtuje ludzką duszę - i jak może być siłą dobra w naszym własnym życiu, jeśli tylko nauczymy się z niej dobrze korzystać.
