Samotność: Ludzka natura i potrzeba więzi społecznych

Opinie czytelników

Książka zagłębia się w głęboki wpływ samotności na jednostki i społeczeństwo, łącząc badania naukowe z osobistymi narracjami. Podkreśla biologiczny, psychologiczny i społeczny wymiar samotności, podkreślając jednocześnie znaczenie więzi międzyludzkich. Pomimo wnikliwej treści, czytelnicy wyrażają mieszane uczucia co do stylu pisania i jego dostępności dla osób doświadczających samotności.

Książka jest pouczająca, naukowo uzasadniona i zapewnia kompleksową analizę samotności i jej skutków. Wielu czytelników uznało ją za pouczającą, korzystną w zrozumieniu związku między samotnością a zdrowiem i doceniło osobiste spostrzeżenia autora oraz odniesienia do istotnych badań. Oferuje ona potężne przesłanie o konieczności nawiązywania kontaktów społecznych.

Kilku czytelników zauważyło, że książka może być zbyt akademicka i gęsta, z nadmiarem przypisów i badań, które mogą przytłoczyć świeckich czytelników. Niektórzy uważali, że brakuje w niej emocjonalnego ciepła lub osobistych anegdot, przez co jest mniej zrozumiała. Dodatkowo, kilku recenzentów skrytykowało ją za to, że nie przedstawia praktycznych rozwiązań dla samotności, pozostawiając ich w poczuciu beznadziejności.

(na podstawie 109 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Loneliness: Human Nature and the Need for Social Connection

Zawartość książki:

Neurobiolog społeczny z Uniwersytetu w Chicago, John T. Cacioppo, był pionierem badań nad zaskakującymi skutkami samotności: poczucie izolacji lub odrzucenia społecznego zaburza nie tylko naszą zdolność myślenia i siłę woli, ale także nasz układ odpornościowy i może być równie szkodliwe jak otyłość czy palenie. Z drugiej strony, więzi społeczne mogą być potężną terapią. Wyrafinowane badania Cacioppo opierające się na obrazowaniu mózgu, analizie ciśnienia krwi, odpowiedzi immunologicznej, hormonów stresu, zachowania, a nawet ekspresji genów pokazują, że istoty ludzkie są po prostu znacznie bardziej powiązane i współzależne - zarówno fizjologicznie, jak i psychologicznie - niż nasze założenia kulturowe kiedykolwiek pozwoliły nam uznać.

Samotność śledzi ewolucję tych tandemowych sił, pokazując, jak dla naszych prymitywnych przodków przetrwanie zależało nie od większej siły, ale od większego zaangażowania w siebie nawzajem. Służąc jako bodziec do naprawy postrzępionych więzi społecznych, ból samotności wywołał reakcję strachu tak silnie zakłócającą, że nawet teraz, miliony lat później, uporczywe poczucie odrzucenia lub izolacji może osłabić transkrypcję DNA w naszych komórkach odpornościowych. Zaburzenia te upośledzają również naszą zdolność do odczytywania sygnałów społecznych i ćwiczenia umiejętności społecznych, a także ograniczają naszą zdolność do wewnętrznej regulacji naszych emocji - wszystko to może łączyć się w pułapkę samobójczych zachowań, które wzmacniają izolację i odrzucenie, których się boimy.

Lonelines pokazuje nam, jak przezwyciężyć tę pętlę sprzężenia zwrotnego, aby osiągnąć lepsze zdrowie i większe szczęście. Jako jednostki i jako społeczeństwo mamy wszystko do zyskania i wszystko do stracenia w tym, jak dobrze lub jak słabo zarządzamy naszą potrzebą więzi społecznych.