Merely Being There Is Not Enough: Women's Roles in Autobiographical Texts by Female Beat Writers
Pomimo pojawienia się feminizmu drugiej fali pod koniec lat sześćdziesiątych, minęło ponad dwadzieścia lat, zanim feministyczna krytyka literacka zaczęła zwracać uwagę na złożoną rolę pisarek Beat. Książka Merely Being There Is Not Enough teoretyzuje na temat wspomnień Diane di Prima, Joyce Johnson, Hettie Jones i Brendy Frazer oraz analizuje ich wkład w ruch Beat.
Pamiętnik stał się najczęściej wykorzystywanym gatunkiem literackim w twórczości autorek beatowych. W szczytowym okresie ruchu Beat, Frazer opublikowała Troia: Mexican Memoirs w 1969 roku, w tym samym roku, w którym ukazała się książka di Primy Memoirs of a Beatnik. Większość kobiecych głosów Beat pozostała jednak zadziwiająco cicha aż do 1983 roku, kiedy Johnson opublikowała Minor Characters: A Young Woman's Coming of Age in the Beat Generation.
Długoletnia przyjaciółka Johnson, Jones, wydała w 1990 roku How I Became Hettie Jones. Wspomnienia kobiet Beat stanowią kronikę Beat-1950 i intymnych relacji z ikonami tamtych czasów: Jackiem Kerouaciem, Allenem Ginsbergiem, LeRoi Jonesem/Amiri Baraką i Rayem Bremserem.
Bycie tam w kluczowym momencie historii potwierdza, że historie kobiet Beats są niezbędnymi dokumentami społecznymi lat pięćdziesiątych. Aby uczynić pisarki Beat widoczne i skategoryzować ich wspomnienia, praca ta zanurza się w niemal paradoksalnym projekcie zdefiniowania kategorii kobiecego pisarstwa Beat, podczas gdy naturą literatury Beat i jej buntowniczej estetyki jest odrzucenie wszelkiego rodzaju etykietowania.
Kobiety Beat podważają kategorie pisarstwa i kultury Beat: Dlatego rewizja i ponowne zbadanie historii Beat jest nieuniknione, aby zrozumieć literacką ekspresję ruchu.