Mikhail Logvinov kwestionuje powszechne rozumienie salafizmu jako prekursora terroryzmu, a nawet jako "ideologicznego fundamentu Państwa Islamskiego". Przyczynowość ustanowiona przez dyskurs radykalizacji musi zostać zakwestionowana, podczas gdy w badaniach nad radykalizacją potrzebna jest zmiana paradygmatu.
Oparty na osobowości dyskurs radykalizacji nie jest w stanie pokazać, w jakich okolicznościach osoby zagrożone stają się niebezpieczne. Jako performatywny dyskurs bezpieczeństwa, badania nad radykalizacją skutkują jednak uznaniem osób zagrożonych za niebezpieczne lub "niebezpieczne" w rozumieniu paradygmatu ryzyka.
Jednocześnie brakuje zrozumienia kontekstów i dyskursów religijnych we współczesnym dżihadyzmie. .