Sadie Brower Neakok: Kobieta Iupiaq

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają silny emocjonalny związek z książką, szczególnie ze strony wnuka autora. Książka skutecznie ilustruje kulturę Inupiaq/Inuitów/Eskimosów poprzez osobiste anegdoty. Istnieją jednak pewne uwagi krytyczne dotyczące przerw i przypisów autora.

Książka została dobrze przyjęta ze względu na szczery portret stylu życia Inupiaq/Inuitów/Eskimosów. Ma osobisty charakter, który rezonuje z czytelnikami, zwłaszcza członkami rodziny autora.

Niektórzy czytelnicy uważają, że wtrącenia autora są przesadne i pojawiają się sugestie, że przypisy powinny być umieszczone na dole strony dla lepszej czytelności.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Sadie Brower Neakok: An Iupiaq Woman

Zawartość książki:

Jest to historia życia córki Asianggataq, eskimoskiej kobiety, i jej męża Charlesa Bowera, pierwszego białego osadnika w Barrow, najbardziej wysuniętej na północ społeczności Alaski. Sadie Brower (1916-2004), jedna z dziesięciorga dzieci, została wychowana w mieszance tradycji Inupiat i białych.

Wysłana za granicę w celu zdobycia nowoczesnego wykształcenia, wróciła do Barrow, aby wykorzystać swoją edukację w imieniu swojego ludu. Poświęciła całe życie służbie publicznej, najpierw jako nauczycielka w Bureau of Indian Affairs, a następnie jako pomoc medyczna, rodzic zastępczy, pracownik opieki społecznej, a przez dwadzieścia lat jako sędzia Barrow. Stała się kluczową postacią we wprowadzaniu amerykańskiego systemu prawnego do buszu Alaski, a także otwartym obrońcą ludzi, ostatecznie zdobywając prawo do języka ojczystego jako języka sądu w sprawach, w których oskarżeni nie mówili po angielsku.

Co równie ważne, była matką trzynaściorga dzieci i żoną Nate'a Neakoka, myśliwego i kapitana wielorybniczego Inupiaq, który, jak sama stanowczo stwierdziła, "nigdy nie chodził do szkoły, ale wiedział więcej niż ja, studentka college'u, nauczycielka". Profesor Blackman umieszcza żywą narrację Sadie Neakok w kontekście najnowszej historii Barrow i North Slope na Alasce, przeplatając dane kulturowe i historyczne z różnych źródeł z własną perspektywą Sadie na siebie, swoich ludzi i świat zewnętrzny, który coraz bardziej na nich wpływa.

Końcowy rozdział Blackmana oferuje wnikliwą krytyczną ocenę samego procesu historii życia. Książka stanowi ważny wkład w historię kultury i prawa Alaski, metodologię historii życia oraz studia nad kobietami w perspektywie międzykulturowej.