Sadia

Opinie czytelników

Książka „Sadia” śledzi życie pobożnej muzułmanki nawigującej swoją tożsamością, przyjaźniami i presją związaną z jej wiarą, szczególnie związaną z noszeniem hidżabu. Recenzje podkreślają potencjał fabuły, ale wskazują na kilka niedociągnięć w portretowaniu i głębi.

⬤ Format MG (middle-grade) wprowadza różnorodność do młodszych czytelników.
⬤ Szybkie tempo i szybkość czytania (około 240 stron).
⬤ Silny rozwój postaci Sadii, ukazujący ją jako inteligentną, życzliwą i dobrą przyjaciółkę.
⬤ Porusza istotne tematy, takie jak wyzwania związane z noszeniem hidżabu w sporcie, z kilkoma realistycznymi przedstawieniami kwestii bezpieczeństwa.
⬤ Brak białego zbawiciela.

⬤ Nadmierne poleganie na tropach hidżabu, w tym przyjaciółkach zdejmujących hidżab i błędnych przekonaniach na temat muzułmańskich dziewcząt.
⬤ Brak głębi w odkrywaniu innych aspektów wiary Sadii, takich jak modlitwa i zasady żywieniowe.
⬤ Styl pisania otrzymał mieszane recenzje i nie był faworyzowany przez niektórych czytelników.
⬤ Narracja mogła wydawać się pospieszna i brakowało w niej szczegółów wykraczających poza główny nacisk na koszykówkę i hidżab.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Ruth and Sylvia Schwartz Children's Book Award -- Zwycięzca, Young Adult - High Plains Book Award -- Zwycięzca, Young Adult - Red Maple Fiction Award -- Krótka lista - Snow Willow Award -- Krótka lista.

Sadia chciałaby, aby życie w liceum było tak proste jak gra w koszykówkę.

Piętnastoletnia Sadia Ahmadi jest pasjonatką jednej rzeczy: koszykówki. Jej najlepsza przyjaciółka Mariam, z drugiej strony, chce zostać zauważona przez popularny tłum i każdego ranka zaczęła zdejmować hidżab w szkole. Mama Sadii ostrzegała ją, że poruszanie się po liceum może być trudne. Choć Sadia nie lubi się do tego przyznawać, jej mama miała rację.

Kiedy ogłoszono nabór do elitarnej drużyny koszykówki, Sadia korzysta z okazji. Jej talent mówi sam za siebie. Z drugiej strony jej chusta na głowie stanowi problem; zwłaszcza gdy dyskryminująca zasada oznacza, że musi wybierać między zdjęciem hidżabu a nie graniem. Mariam, rodzice Sadii i jej koleżanki z drużyny mają różne opinie na temat tego, co powinna zrobić. Ale to Sadia musi znaleźć w sobie odwagę, by stanąć w swojej obronie i walczyć o to, co słuszne - na boisku i poza nim.