Sab

Opinie czytelników

Książka jest XIX-wiecznym dziełem romantycznym, które porusza tematy miłości, niewolnictwa i praw kobiet w kontekście kolonialnej Kuby. Wyróżnia się pięknym językiem, choć fabuła toczy się powoli ze względu na obszerne opisy. Podczas gdy niektóre recenzje chwalą jej jakość literacką i znaczenie tematyczne, inne krytykują ją za to, że jest słabo napisana lub trudna do odczytania z powodu problemów z formatowaniem.

⬤ Pięknie napisana z żywymi opisami
⬤ porusza ważne tematy, takie jak przeciwdziałanie niewolnictwu i prawa kobiet
⬤ oddaje emocjonalną głębię typową dla XIX-wiecznej literatury romantycznej
⬤ uważana za znaczące dzieło wybitnej autorki tamtych czasów.

⬤ Fabuła rozwija się powoli, co może zniechęcić niektórych czytelników
⬤ krytyka niskiej jakości pisania i problemów z formatowaniem w niektórych wydaniach
⬤ niektóre fizyczne kopie są oznaczone i nieczytelne, co wpływa na wrażenia z czytania.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Gertrudis Gomez de Avellaneda (1814-1873) urodziła się na Kubie i dzieliła swoje życie między Hiszpanię i rodzinną wyspę. Autorka oryginalnych powieści, opowiadań i dramatów, napisała Sab (1836-1841), uważaną za pierwszą kubańską powieść o niewolnictwie na wyspie.

W swoich fabułach i wątkach Sab zawiera nowoczesne przesłanie, ponieważ Gertrudis Gomez de Avellaneda, wysoko ceniona autorka w swoim aktywnym życiu literackim, eksponuje i opowiada się za zasadami wolności i równych praw człowieka i kobiet za pomocą wysoce romantycznej historii, budując przesłanie, które jest nadal aktualne, ponieważ we współczesnym świecie prawa człowieka są codziennie przedmiotem brutalnych naruszeń. Pierwsze wydanie powieści (1841), opublikowane w Hiszpanii, zostało ocenzurowane przez rząd kolonialny wyspy. Po przybyciu do La Habany egzemplarze zostały zajęte przez kubańską Królewską Służbę Celną, a oficjalny cenzor twierdził, że wyrażają one doktryny wywrotowe wobec systemu niewolnictwa na wyspie.

Jednak zdecydowana większość współczesnej krytyki opierała się zaklasyfikowaniu tego pisma Avellanedy jako antyniewolniczego. Mając na celu skorygowanie tej koncepcji, przedmowa prof.

Ivana A. Schulmana do tego nowego wydania podkreśla elementy antyniewolnicze zawarte w tekście, jednocześnie akceptując fakt, że głos autorki pochodzi z centrum, czyli metropolii, a zatem jej mowa zawiera wiele aspektów, które można uznać za zgodne ze stanowiskiem kubańskiej arystokracji cukrowej wspierającej niewolnictwo.

Rezultatem tej dwoistości jest powieść o dwóch obliczach, historia pełna przemyśleń i sprzeczności na temat rasy, koloru skóry, wybielania, niewolnictwa i feminizmu, przeplatających się w mowie transgresyjnej głęboko zakorzenionej w XIX-wiecznej Kubie.