Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.
Rivers of the Sultan: The Tigris and Euphrates in the Ottoman Empire
Rzeki Tygrys i Eufrat przepływają przez serce Bliskiego Wschodu i łączą się na obszarze Mezopotamii znanym jako kolebka cywilizacji. W ich długiej i niestabilnej historii politycznej XVI wiek zapoczątkował rzadką erę stabilności i integracji. Seria kampanii wojskowych między Morzem Śródziemnym a Zatoką Perską sprawiła, że cały ich przepływ znalazł się pod instytucjonalną kontrolą Imperium Osmańskiego, będącego wówczas u szczytu swojej potęgi i bogactwa.
Rivers of the Sultan opowiada historię Tygrysu i Eufratu we wczesnym okresie nowożytnym. Pod przywództwem sułtana Leymana I rzeki stały się osmańskie od gór po ocean, zarządzane przez elitę polityczną, która przysięgała wierność jednemu domowi, wyznawała wspólną religię, mówiła jednym językiem i otrzymywała rozkazy od centralnej administracji z siedzibą w Stambule. Faisal Husain szczegółowo opisuje, w jaki sposób osmańskie zjednoczenie zinstytucjonalizowało współpracę między dominującymi użytkownikami rzek i poprawiło wykorzystanie ich wód do żeglugi i produkcji żywności. Dzięki złożonej sieci fortów, kanałów, mostów i stoczni, Stambuł wykorzystał energię i zasoby rzek dla swojego bezpieczeństwa i potrzeb gospodarczych. Przede wszystkim imperialne podejście do zarządzania rzekami zrównoważyło dysproporcje w zasobach naturalnych w dorzeczu Tygrysu i Eufratu. Stambuł regularnie organizował transporty zboża, metalu i drewna z nadwyżek w Anatolii do potrzebujących obszarów w Iraku. Dzięki tej polityce redystrybucji zasobów naturalnych Imperium Osmańskie wzmocniło swoją obecność w regionie wschodniego pogranicza z Imperium Safawidów i odpierało wyzwania dla swojej władzy.
Umieszczając te historyczne zbiorniki wodne w centrum uwagi, Rivers of the Sultan ujawnia intymne więzi między państwem a społeczeństwem, metropolią a peryferiami oraz naturą i kulturą we wczesnym świecie nowożytnym.