Rzeczy, których nie wyrzuciłem

Opinie czytelników

Książka jest przejmującym i pełnym humoru pamiętnikiem Marcina Wichy, który bada życie swojej matki poprzez znaczące przedmioty, które po sobie pozostawiła. Oferuje bogaty portret jej doświadczeń i złożoności jej charakteru, szczególnie jako Żydówki w powojennej Polsce.

Pamiętnik opisywany jest jako zabawny i wzruszający, z wciągającymi rozdziałami o kolekcji książek matki, które odzwierciedlają historię Polski. Matka Wichy, Joanna, jest przedstawiona jako złożona postać, a tłumaczenie Marty Dziurosz jest znane ze swojego dowcipu i czytelności.

W recenzjach nie wymieniono żadnych konkretnych wad.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Things I Didn't Throw Out

Zawartość książki:

Intymny, niekonwencjonalny i bardzo zabawny pamiętnik o wszystkim, co po sobie zostawiamy.

Lampy, scyzoryki, książki papierowe, ołówki mechaniczne, dmuchane zagłówki. Matka Marcina Wichy, Joanna, była kolekcjonerką przedmiotów codziennego użytku. Kiedy umiera i zostawia swoje mieszkanie w nienaruszonym stanie, Wicha zostaje pozostawiony, by uporządkować jej rzeczy. Dzięki nim zaczyna budować obraz Joanny jako Żydówki, matki i obywatelki. Gdy Polska wyszła z II wojny światowej w materialną podłość komunistycznego reżimu, wszelkiego rodzaju niedobory ukształtowały jej mieszkańców w głęboki i głęboki sposób. To, co zdecydowali się kupić, zachować - i prawdopodobnie gromadzić - opowiada historię współczesnej Polski.

Żydowskość Joanny, jej oddanie pracy, jej potężny temperament, jej słabość do dóbr konsumpcyjnych - wszystko to składa się na niezapomniany portret kobiety i, ostatecznie, jej kraju.