Rzecz w śniegu

Opinie czytelników

Książka „The Thing in the Snow” autorstwa Seana Adamsa to satyryczna i psychologiczna eksploracja kultury biurowej i izolacji, osadzona w opuszczonym ośrodku badawczym. Podczas gdy wielu czytelników docenia jej unikalne założenie, suchy humor i intrygującą dynamikę postaci, inni uważają ją za nużącą, pozbawioną rozwiązania i wypełnioną pytaniami bez odpowiedzi. Narracja pozostawia wiele do interpretacji, co prowadzi do mieszanych reakcji.

⬤ Unikalne i intrygujące założenie obejmujące izolację i tajemniczy obiekt.
⬤ Dowcipny i wytrawny humor, który trafi do czytelników zaznajomionych z biurową satyrą.
⬤ Wnikliwy komentarz na temat dynamiki miejsca pracy i ludzkich zachowań.
⬤ Urzekający styl pisania, który angażuje niektórych czytelników w przyziemne zadania bohaterów.
⬤ Silny charakter narratora, Harta, który ewoluuje w swojej roli lidera.

⬤ Wielu czytelników uważa, że książka jest nużąca i powtarzalna, ze zbyt małą ilością akcji.
⬤ Znaczące pytania bez odpowiedzi i nagłe zakończenie sprawiają, że niektórzy czują się niezadowoleni.
⬤ Brak tradycyjnej struktury narracyjnej i zakończenia może być polaryzujący.
⬤ Postacie inne niż narrator są często postrzegane jako słabo rozwinięte lub nieciekawe.
⬤ Niektórzy czytelnicy są sfrustrowani pozornym brakiem spójności książki, co prowadzi do poczucia zagubienia.

(na podstawie 25 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Thing in the Snow

Zawartość książki:

Od uznanego przez krytyków autora The Heap, prowokująca do myślenia i dowcipna powieść - w równym stopniu satyra i thriller psychologiczny - która trzyma w napięciu odizolowane miejsce pracy i wiek niekończącego się rozproszenia.

Na krańcu świata, Instytut Północny znajduje się na ogromnej przestrzeni lodu i śniegu. Niegdyś dobrze prosperujący ośrodek badawczy, został nagle zamknięty po bliżej nieokreślonym incydencie, a jego zespoły badawcze natychmiast ewakuowano. Teraz jest domem dla zespołu trzech opiekunów - Gibbsa, Cline'a i ich przełożonego, Harta - oraz jednego pozostałego badacza o imieniu Gilroy, który gorączkowo bada uczucie zimna.

Ich cel jest prosty: zająć przestrzeń, wykonać swoje cotygodniowe zadania i utrzymać budynek w dobrym stanie na wypadek wznowienia badań. (Ponadto: nigdy nie dotykaj termostatu. Ponadto: nigdy, przenigdy nie wychodź na zewnątrz. ) Praca nie jest ekscytująca - sprawdź każde drzwi pod kątem nadmiernego skrzypienia, usiądź na każdym krześle, aby upewnić się, że jego konstrukcja jest integralna - ale dla Harta jest to szansa na całe życie, szansa na doskonalenie swoich umiejętności przywódczych i stanie się latarnią efektywności, o której zawsze wiedział, że może być.

Na jego drodze stoi tylko jedna przeszkoda: tajemniczy obiekt, który pojawił się na śniegu. Gibbs i Cline są zahipnotyzowani. Nie są w stanie rozpoznać jego dokładnego kształtu i koloru, ani tego, czy się porusza, czy jest nieruchomy. Ale on tam jest. Czyż nie?

Cokolwiek by to nie było, Hart uważa, że to coś na śniegu jest niepożądanym elementem rozpraszającym i prawdopodobnie ogromną stratą czasu. Chociaż, jeśli się nad tym zastanowić, czas sam w sobie jest ostatnio trochę dziwny. Weekendy mijają jak mgnienie oka, a on z trudem odróżnia dzień od nocy. Grawitacja wydaje się mniej niż wiarygodna. Światła dziwnie migoczą, a on czuje dziwne pulsowanie w brodzie. Gibbs może spiskować, by pozbawić go stanowiska przełożonego, a Gilroy - cóż, co on w ogóle robi?

Zakłopotany i odizolowany - ale z pewnością nie sam - Hart walczy o kontrolę nad własną psychiką, podczas gdy rzecz na śniegu uwodzi jego zespół, zakłóca ich pracę i podważa ich wszelkie wyobrażenia o tym, co jest normalne.