Rządzenie duchem: Kobiety, liturgia i reforma dominikańska w późnośredniowiecznych Niemczech

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Ruling the Spirit: Women, Liturgy, and Dominican Reform in Late Medieval Germany

Zawartość książki:

Historie niemieckiego zakonu dominikanów od dawna przedstawiają wielką narrację o jego powstaniu, upadku i odnowie: Złoty Wiek przy założeniu zakonu w XIII wieku, upadek dominikańskiej nauki i duchowości w XIV wieku oraz tętniące życiem odnowienie pobożności monastycznej przez dominikańskich "obserwantów" w XV wieku. Zakłada się, że mniszki dominikańskie przeszły przez równoległy łuk, tracąc wysoki poziom umiejętności czytania i pisania po łacinie w ciągu XIV wieku.

Jednakże, w przeciwieństwie do męskich braci dominikanów, uważa się, że mniszki nigdy nie odzyskały łaciny, zamiast tego kierując swoją duchową odnowę na mistyczne doświadczenia i wernakularną literaturę dewocyjną. W Ruling the Spirit Claire Taylor Jones rewiduje tę konwencjonalną narrację, argumentując za ciągłą historią liturgicznej pobożności mniszek. Dominikanki nie straciły swojej pobożności i umiejętności czytania i pisania w XV wieku, jak się powszechnie uważa, ale zamiast tego zostały nakłonione do przeformułowania swojej pobożności wokół przestrzegania Boskiego Oficjum.

Jones opiera swoje badania na XV-wiecznej bibliotece liturgicznej św. Katarzyny w Norymberdze, która została zreformowana do obserwancji w 1428 roku i stała się jednym z najważniejszych klasztorów w Niemczech, nie tylko ze względu na swoją bibliotekę.

Wiele rękopisów będących własnością klasztoru to teksty dydaktyczne, napisane przez braci dla sióstr dominikanek od XIV do XV wieku. Z niezwykłą ciągłością między gatunkami i wiekami, literatura ta wzywa mniszki dominikańskie do wznowienia zamknięcia w swoich klasztorach i ścisłego przestrzegania Boskiego Oficjum, a także przedstawia ekstatyczne doświadczenie jako zachętę do takiego oddania.

Jones ponownie odczytuje "siostrzane księgi", wernakularne narracje dominikanek, od dawna interpretowane jako dowód mistycznej histerii, jako zachętę dla mniszek do zachowania posłuszeństwa praktyce liturgicznej. Dochodzi do wniosku, że bracia obserwanci postrzegali Boskie Oficjum jako środek, za pomocą którego obserwantki będą definiować swoje wspólnoty, reformować warunki pobożności obserwanckiej i przenosić zakon w przyszłość.