Risk, Language, and Power: The Nanotechnology Environmental Policy Case
Risk, Language, and Power bada dyskurs wokół zagrożeń środowiskowych związanych z nanotechnologią, argumentując, że dominacja nauki regulacyjnej w dyskursie na temat ryzyka ogranicza debatę polityczną na temat zagrożeń środowiskowych i że należy podjąć konkretne inicjatywy w celu poszerzenia debaty nie tylko na temat nanotechnologii, ale ogólnie na temat zagrożeń związanych z nowymi technologiami.
Morris argumentuje, że traktowanie ryzyka środowiskowego w debatach dotyczących polityki publicznej zawiodło w przypadku chemikaliów przemysłowych, zawodzi w przypadku nanotechnologii i z pewnością zawiedzie w przypadku biologii syntetycznej i innych nowych technologii, chyba że zmienimy sposób, w jaki opisujemy wpływ rozwoju i wdrażania technologii na ludzi i inne żywe istoty. Morris twierdzi jednak również, że przypadek nanotechnologii daje powody do optymizmu, że ryzyko może być traktowane inaczej i lepiej w debatach na temat polityki środowiskowej.
Risk, Language, and Power proponuje konkretne inicjatywy polityczne mające na celu wzbogacenie dyskursu na temat środowiskowych implikacji nowych technologii. Morris uważa, że dowodem na wzbogacenie debat na temat polityki środowiskowej byłoby zdecentralizowanie języka dotyczącego ryzyka poprzez rozwój języka dyskursu i praktyki ukierunkowanej na wzbogacenie kondycji ludzkiej i środowiskowej.